Κερκίνη-Μπέλλες 26-27/01/2008 κ 12/04/2009

Έφτασε ο καιρός να πάμε με την παρέα......Ο Παντελής πάντα μέσα σε τέτοιες περιπέτειες.... ξεκινάμε πάλι μέσα από τα Κρούσια όρη.....κάναμε μια στάση στην γραφική γέφυρα έξω από το Μελάνθιο...Το κρύο να κρατά καλά...τα νερά να είναι παγωμένα......Συνεχήσαμε μέσα από τον ορεινό όγκο των Κρουσίων και βγήκαμε στην λίμνη για να συναντήσουμε την παρέα μας -θαμώνες , ντόπιους στην λίμνη και να ρίξουμε ένα καλό τσιμπούσι...μας έβγαλαν ψάρια φρέσκα - ζωντανά από τα δύχτια τους και τα έβαλαν στην σχάρα κατευθείαν για να τα φάμε....Ο Παντελής χάρηκε πολύ για την τόσο μεγάλη φιλική και ευπρόσδεκτη παρέα των τόσο απλών ντόπιων ανθρώπων.....Καλοσυνάτοι και απλοί άνθρωποι ,γλυκίτατοι με την ελληνική φιλοξενία να ευαισθητοποιούν τον Παντελή από την Ελληνική παροικία της Νοτίου Αφρικής.....Του έλειψε η Ελλάδα χρόνια τώρα.....Κάνουμε τον κύκλο της λίμνης και ανεβαίνουμε από Μουριές για την θέση:Τριεθνές.....όσο ανεβαίνουμε το χιόνι να κάνει αισθητή την παρουσία του....Η Δο΄ι΄ράνη από κάποια σημεία να φαίνεται καθαρά......άχχχ!!!!!!!......πότε θα την γνωρίσω από κοντά;;;;;;Πήγα κάποτε όταν ήμουν στον Δημοτικό σχολείο....Πιτσιρίκος τότε...τί να θυμάμαι;;;;;Θα γίνει και αυτή η επίσκεψη .......Πού θα πάει;;;;;;Συνεχίζουμε και ανεβαίνουμε...συναντάμε ένα παραμυθένιο καλύβι που σε στέλνει σε κόσμους εξωπραγματικούς....να έχεις λεφτά και να το έχεις για χειμερινές αποδράσεις....να κόβεις ξύλα και να ρτροφοδοτείς το τζάκι..να πίνεις τσίπουρα με καλή παρέα μέσα στα χιόνια....Άχχχχχ......τί κρίμα εγκατελειμένο και αυτό....Συνεχίζουμε σαν μικρά παιδιά να δούμε τι μας επιφυλλάσει αυτό το βουνό-διαδρομή...Τί άλλο θα δούμε....θα βγούμε εκεί που θέλουμε;;;;εκτός συνόρων.....Φτάσαμε στο τριεθνές ...... το χιόνι πολύ........είχα πληροφορίες για έναν δρόμο που μπαίνει μέσα στην Βουλγαρία και σε ξαναβγάζει σε εμάς....Δεν μπορέσαμε να το βρούμε... Το χιόνι πολύ και έχει καλύψει τα πάντα...Παρά τις επίμονες προσπάθειες μας δεν το βρήκαμε.....βρήκαμε ένα μονοπάτι αλλά τα γουρούνια ήταν αδύνατον να το ανέβουν....γυρήσαμε ψάχνοντας να βρούμε το δρόμο.....ξαναγυρήσαμε-σκυλιάσαμε ....τίποτα.....τί κρίμα!!!!!!Πήραμε τον κατήφορο για επιστροφή....Το δασικό δίκτυο σε οδηγεί σε πολλές διακλαδώσεις που δεν ξέρουμε που οδηγούν......πήραμε κάποιους δρόμους ,αλλά αδύνατον να ξέρεις που θα σε βγάλουν.....δέν υπάρχουν χάρτες διστυχώς.....Γυρήσαμε για να πάρουμε το μονοπάτι για τους καταρράκτες της περιοχής......τόσοι πεσμένοι κορμοί δέντρων....μας έκαναν αδύνατη την συνέχιση της διαδρομής...προσπαθήσαμε να τους παρακάμσουμε από τα πλάγια αλλά ήταν αδύνατον....κρίμα γιατί αυτην την φορά δεν είχαμε τσεκούρι μαζί μας..... Επιστρέψαμε στα Ανω-Πορόια..το ορμητήριό μας....Κλείσαμε δωμάτιο και φύγαμε για το αγαπημένο μας ταβερνάκι την ¨Παλιά καλύβα¨ όπου βρήκαμε τον φίλο μας τον Χρήστο,για να φάμε τί άλλο;;;;Βουβάλι....σε λουκάνικα,φούρνο και καβουρμά......η ώρα πέρασε και δεν θέλαμε να φύγουμε.......τέλεια όλα.........το μοναδικό φαγητό,το κρασί,η παρέα και η μουσική του μαγαζιού σε κρατούσαν εκεί.........

Την επόμενη μέρα η ιδιοκτήκτρια του πανδοχείου μας κέρασε καφεδάκι...άνθρωποι απλοί-καλωσυνάτοι....μακρυά από την απάνθρωπη πόλη....είχαμε ραντεβού με την υπόλοιπη παρέα στον Λιθότοπο..........θα έρχονταν να μας βρούν....αλλά μας έπαιρνε ο χρόνος για μια μικρή βόλτα πάνω από τα Πορόια στο Μάβι γκιόλ και έτσι ξεκινήσαμε να κάνουμε μια μικρή επίσκεψη εκεί να δεί και ο Παντελής ένα μικρό κομμάτι της φοβερής ομορφιάς του κομματιού αυτού....Φτάσαμε στην γερμανική βρύση και κάναμε ένα μικρό γύρω της περιοχής για να επιστρέψουμε γρήγορα και να πάρουμε τον δρόμο για Λιθότοπο να βρούμε την υπόλοιπη παρέα που μόλις έφτασε .......Το πρόγραμμα είχε επίσκεψη του παρυδάτιου δάσους,παραστρυμώνια διαδρομή και από Μανδράκι πάνω στο Μπέλλες και ανάβαση στην θέση 1777 και πάνω..όσο πάει...Οπως και έγινε....Μπήκαμε από την δεξιά πλευρά και πήραμε τον χωματόδρομο έχοντας την λίμνη αριστερά μας,περάσαμε μέσα στο παρυδάτιο δάσος...Λάσπη πολύ.....το στοιχείο για τα γουρούνια μας....Φτάσαμε στον Στρυμώνα....μπήκαμε στα νερά του να πλυθούν οι μηχανές.....και ξεκινήσαμε για το Μανδράκι,όπου υπάρχει δρόμος για να μπούμε μέσα στον όγκο του Μπέλλες.........Μιά στάση στην λίμνη που υπάχει πάνω από το χωριό......Συνεχίζουμε και παίρνουμε τον δρόμο που θα μας πάει στην θέση 1777........περνάμε τις κατολισθήσεις (ακόμη είναι προσπελάσιμες)...φτάνουμε στην ομορφοπλαγιά και από εκεί ανεβαίνουμε για το 1777,όπου το χιόνι για ακόμη μια φορά είναι πάρα πολύ......Βρίσκουν από κάτω τα γουρούνια.......κρίμα....Η επιστροφή είναι εύκολη......κάτσαμε να φάμε στον φίλο μας τον Χρήστο .......και οδικώς μέχι τον Λιθότοπο......για καφέ.........Η ώρα πέρασε...τα παιδιά με τα τρέιλερς και εγώ με τον Παντελή οδικώς με τα γουρούνια πήραμε την επιστροφή...Δεν γυρήσαμε από τα Κρούσια είμασταν ήδη πολύ κουρασμένοι..................

12/04/2009

Ήρθε ο καιρός να φτάσουμε όσο μπορούμε πιο ψηλά και να περάσουμε στην κορυφή της θέσης 1777.Είναι άνοιξη....επιτέλους........δεν θα έχουμε χιόνια.....όλα είναι πράσινα.....στο παρυδάτιο δάσος οι κορμοράνοι είναι εκαντοντάδες....η αποικία τους τεράστια γεμάτη από φωλιές....Το τοπίο φανταστικό,δίπλα ο Στρυμώνας και απέναντι το Μπέλλες.....Τα βουβάλια της περιοχής να συνθέτουν ένα θέαμα μοναδικό μέσα στο καταπράσινο λιβάδι δίπλα από την λίμνη....Ήρθαν και οι υπόλοιποι της παρέας και μας περίμεναν στη γέφυρα.......Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε για το Μανδράκι για ακόμη μια φορά......Μία στάση ακόμη στην λίμνη για φωτό,και αμέσως χωθήκαμε στο βουνό.....αυτήν την φορά ανεβήκαμε μέχρι πάνω κάθετα χωρίς να πάρουμε τον δρόμο αριστερά που μας οδηγεί προς 1777.....Πέρασε καιρός..δεν θυμόμουν καλά ......Βγήκαμε σε αδιέξοδο και έτσι επιστρέψαμε παίρνοντας τον σωστό δρόμο...Τα τοπία μαγευτικά...τα νερά και οι μικροί καταρράκτες μας εντυπωσίασαν τόσο που δεν μοπούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο από μικρές στασεις διαρκώς...για κακή μας τύχη στα σημεία που υπάρχουν οι κατολισθήσεις,όχι μόνο ο κρατικός μηχανισμός δεν καθάρησε....αλλά τα άφησε έτσι τα βράχια,με αποτέλεσμα οι επιπρόσθετες κατολισθήσεις να κάνουν την διάβαση αδύνατη......είχαμε θέληση να περάσουμε την πρώτη, έστω και με ιμάντες,αλλά δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε στην αμέσως επόμενη....θα είναι προσπελάσιμη;;;;Ή θα αναγκαστούμε πάλι να γυρήσουμε πίσω από την πρώτη κατολίσθηση και πάλι κόπος-χρόνος για πίσω;;;;..Τα χρονικά περιθώρια μικρά....αναγκαστήκαμε να κατέβουμε κάτω πάλι στο Μανδράκι και από εκεί να πάμε οδικώς στα Άνω-Πορόια για να προσεγγίσουμε από άλλη διαδρομή την θέση του 1777.

http://www.youtube.com/watch?v=_ecvvUYAiEY