ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ-ΤΑΞΙΔΙΑ ATV 4X4 OFFROAD: 1/9/09

Ένα ακόμη ταξίδι-πρόκληση.Ίντερνετ και αναζήτηση πληροφοριών-αγορά χάρτη και χάραξη πορείας.Ο Κίσσαβος χωρίζεται σε δύο τμήματα,από μιά κοιλάδα που στα βόρεια ονομάζεται ¨Μεγάλο φαράγγι¨ και στα νότια ¨Μεγάλο ρέμα¨.Οι πολλές βροχές, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, καθώς και το μεσογειακό κλίμα αποτελούν ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη πυκνής βλάστησης.

Δυστυχώς, οι δυτικές πλευρές του βουνού παραμένουν γυμνές έπειτα από μεγάλη πυρκαγιά· οι ανατολικές, οι βόρειες και οι νότιες, όμως, αποζημιώνουν τον απαιτητικό ταξιδιώτη, καθώς είναι γεμάτες από οξιές, έλατα και καστανιές.. H ψηλότερη κορυφή του, ο Προφήτης Hλίας, φτάνει τα 1.978 μ.ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ.ΠΡΕΠΕΙ να κατακτηθεί και εάν είναι δυνατον με τα γουρούνια.Πέφτουν τα τηλέφωνα για τους συντρόφους.Παντελής-Γιάννης (παππούς)......κανείς άλλος......κρίμα.Ο παράδεισος δεν θέλει πολυκοσμία......... Oλες οι χαράδρες του Kισσάβου είναι εντυπωσιακές, όμως η ομορφότερη είναι η χαράδρα της Kαλυψούς.

Αυτοκίνητα και τρε'ι'λερ τα αφήσμε στήν Καρίτσα.Προς Στόμιο 1,8κμ. στρίβουμε αριστερά και μπένουμε επιτέλους στον ορεινό όγκο.Περνάμε απο την Ράχη Γιαννάκη,περνάμε την βρύση Σταλαματιά και ανεβαίνουμε στο Μεγάλο φαράγγι.Κάνουμε μια στάση σε ένα φυσικό μπαλκόνι από βράχια.Λές και το έκανε η φύση για να σου προσφέρει αυτήν την μοναδική και υπέροχη ομορφιά της.Η θέα καταπληκτική,μέσα από ένα πυκνό δάσος οξιάς και δίπλα τα απόκρυμνα βράχια,χάνεσαι ταξιδεύοντας σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο ανάμεσα στην φύση και στον άνθρωπο.
Ανεβαίνουμε προς το χωριό Σπηλιά , το φαράγγι αρχίζει να στενεύει.Τώρα είναι αριστερά μας o δρόμος και δεξιά μας είναι ένας βραχώδεις όγκος που

υψώνεται πάνω ψηλά.Οι οξιές δίνουν την θέση τους στα πεύκα και τα έλατα.Αραιώνει η βλάστηση,μεγαλώνει το υψόμετρο και η εμφάνιση ομίχλης σου δίνει ένα συναίσθημα γαλήνιας μοναξιάς που το χρειάζεσαι σαν άνθρωπος.Οι σκέψεις που σου έρχονται ,για ακόμη μια φορά σε οδηγούν σε ανάμικτα συναισθήματα ψυχικής ειρήνης , τόσο με τον ευατό σου όσο και με το περιβάλλον σου.Σαν μικρά παιδιά σταματάμε για ακόμη μια φορά να βγάλουμε φωτογραφίες και να αφεθούμε σε αυτήν την απέραντη και μοναδική ομορφιά.

Συνεχίζουμε και στρίβουμε προς Φτέρη με απότερο σκοπό το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Λαρίσης(1604μ), μήπως και απο εκεί μπορέσουμε να βγούμε προς την κορυφή.Τποτα.φτάσαμε σε μία ακόμη εγκατάσταση , παραμελημένη εντελώς.Κρίμα......Τα λόγια περιτεύουν.

Ακολουθεί μια διαδρομή σε ένα ομιχλώδης τοπίο,μέσω ενός χωματόδρομου , όπου οι οξιές να πνίγουν στην κυριολεξία τον δρόμο,τα κλαδιά με τα πολύχρωμα φθινοπωρινά φύλλα τους να σε χα'ι'δεύουν,καλοσωρίζοντας σε, στο σπίτι τους , δίνοντάς σου ένα είδος ευλογίας.

Κίτρινα-κόκκινα-πράσινα-καφέ φύλλα,είτε πάνω ακόμη στα δεντρα,είτε κάτω στον δρομο, συνθέτουν το απόλυτο παραμυθένιο δάσος οξιάς.Οταν είσαι πίσω και βλέπεις τα μπροστινά γουρούνια να σηκώνουν τα πεσμένα κόκκινα φύλλα,νομίζεις ότι χορεύουν και σε καλοσωρίζουν στον κόσμο τους.Μια μοναδική εμπειρία.Άσχετα πόσα βουνά έχουμε γυρήσει.Το κάθε μέρος έχει την μοναδική του μαγεία να σου χαρίσει.Τί έχει ακόμη ο Κίσσαβος????Ακόμη δεν φτάσαμε στην κορυφή.Θα μπορέσουμε να φτάσουμε????Τί θα συναντήσουμε????Τι μας επιφυλλάσει ακόμη????Όλα τα λεφτά αυτή η αναμονή..........!!!!!

Σαν μικρό παιδί μέσα στην αγκαλιά της.....έτσι αισθάνομαι...ο Γιάννης ανυπόμονος σε κάθε στάση, μας προτρέπει κάθε λίγο και λιγάκι να ξεκινήσουμε....ο Παντελής δοξάζει τον Χριστούλη και την Παναγίτσα που τον αξίωσαν σε ακόμη ένα ταξίδι να νιώσει και να δεί το μεγαλείο της φύσης και του Δημιουργού...........

Σε ένα σημείο υπάρχει μονοπάτι που ανεβαίνει πανω προς την κατεύθυνση της κορυφής.Κάνουν μια αναγνώρηση τα παιδιά.Αποφασίζουμε να κάνουμε τον γύρω,πέρνωντας μια φοβερή διαδρομή(Οξιές Καραγιάννη-Λιγγιτά-Σιμαία-Ρέμα Ράφτη-Κάτω Λιβάδι-Περδικόβρυση,με απότερο σκοπό να προσεγγίσουμε ακόμη πιο κοντά την κορυφή.

Φτάσαμε στα υψίπεδα του όρους,ντυμένα με πράσινο απο θάμνους-καφέ από τις φτέρες-γκρί από τα βράχια.Αρχίζει να φαίνεται ο όγκος της κορυφής πλέον καθαρά.Η βλάστηση αραίωσε αρκετά,τα βράχια πύκνωσαν,η κορυφή εξακολουθεί να είναι ντυμένη με το πέπλο της ομίχλης,λές και το κάνει επίτηδες για να μας έχει στην αγωνία της κατάκτησης.Όλα είναι τέλεια για ακόμη μια φορά.Μια στάση-μια αναπνοή πρίν από την κορυφή-μια δόση καλής αδρεναλίνης για την κατάκτηση της κορυφής , πάση θυσία.............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Φτάσαμε σε μία κορυφή 1714 μ. ,

βγήκαμε και φωτογραφίες ,έτσι για καλή αρχή.Συνεχίσαμε για να συναντήσουμε τα παλια κτήρια του Ο.Τ.Ε.

Για ακόμη μια φορά σκέφτομαι ότι αυτές οι εγκαταστάσεις θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν.Τέλος πάντων δεν θα χαλαστώ με το ανύπαρκτο κράτος και ούτως η άλλως δεν το θέλω εδώ πού είμαι.Ο χωματόδρομος τέλειωσε.Εδώ είμαστε.OFF ROAD.Εκεί η ομίχλη έγινε εντονότερη και δεν είχαμε επαφή με την κορυφή.Ομίχλη και τίποτα άλλο.Το πείσμα μεγάλωσε.........ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ......!!!!!!!!!!!!!!!!Aρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς τα πάνω.Ο δρόμος βατός στην αρχή και μετά από λίγο αρχίζει να παίρνει κλίση στα πλάγια αλλά και σε ύψος.Μία στάση να εκτιμηθεί η κατάσταση.Εάν τουμπάρουν τα γουρούνια ,δεν θα σταματήσουν ,θα χαθούν στο βάραθρο που υπάρχει μερικά μέτρα πιο κάτω.Ξεκινώ πρώτος και ότι γίνει.Όλο το σώμα μπροστά και αρχίζει η ανάβαση.Η αδρεναλίνη στα ύψη.Μέσα απο την ομίχλη σιγά σιγά ξεπροβαλει η Ελληνική σημαία,το καμπαναριό,το κολωνάκι.......η αίσθηση μοναδική αυτής της κατάκτησης...Ακούω και τους

υπόλοιπους να ξεπροβάλουν........Σαν τους Κενταύρους........

Πάνω στην κορυφή έκπληκτοι δύο ορειβάτες από την Λάρισα , δεν πίστευαν στα

μάτια τους ότι ανεβήκαμε με τα γουρούνια.Νόμιζαν ότι είχαμε διτροχα και ανεβαίναμε.Δεν μπ

ορούσαν να μας δούν λόγω ομίχλης,απλά μας άκουγαν.Αλλο να το διαβάσεις και να το δείς και άλλο να το δείς με τα μάτια σου το εκλησσάκι του Προφήτη Ηλία.Η σκέπη είναι στο έδαφος και από τα πλάγια έχει μια είσοδος να μπείς και να προσκυνήσεις τα εικονίσματα.Τα σύννεφα 'εχονταν και φεύγαν.

Η θέα είναι πανοραμική 360 μοιρών.Καταπληκτική εμπειρία η κατάκτηση τέτοιας κορυφής που είναι από τις λίγες που σου δίνουν τέτοια

θέα.Ο γυρισμός-κατέβασμα πολύ δύσκολος.Πολλές φορές κατεβήκαμε από τις μηχανές.Καινουργιος προορισμός η Μελιβοία για φαγητό.Στην πλατεία ένα γραφικό ταβερνάκι με καλό κρέας μας πρόσφερε λίγη ξεκούραση.Ξεκινήσαμε για το περίφημο Ρέμα της Καλυψώς.Μια φοβερή διαδρομή με απίστευτη ομορφιά.Μεγάλα βράχια μέσα στον χείμαρο με μικρούς καταρράκτες να δημιουργούν ένα παραμυθένιο τοπίο.