Kαταρράκτες Βαρβάρας 02 Aύγουστος 2021
Με τον καύσωνα είπαμε να πάμε θάλασσα στο Μεταγκίτσι και στα Πυργαδίκια.Μεγάλο λάθος μας, αφού η θάλασσα ήταν τόσο ζεστή που μόνο δεν βράσαμε εκεί μέσα.Η μπύρα ζεσταίνονταν πριν πιείς την μισή.Καμιά πιθανότητα δροσιάς.Όσο για φαγητό στα Πυργαδίκια τα κλασικά:Πήγαμε στην ταβέρνα ¨Αφθόνη¨ να φάμε.Πρίν ένα μήνα ήμασταν ικανοποιημένοι και είπαμε να ξαναπάμε.Μέγα λάθος !!!!Οι μερίδες μισές και πολλά τα λεφτά.Άστα να πάνε.Ζέστη αφόρητη.Κάτσαμε δύο βράδια στο Μεταγκίτσι στο χωριό της συντρόφου μου (Μάτας).Το τελευταίο βράδυ ή μόνη λύση για να μην πάθουμε θερμοπληξία,η συνεχής χρήση του λάστιχου στον κήπο.Ξανά και ξανά μέχρι που δροσιστήκαμε επιτέλους.Πήραμε τη απόφαση να πάμε στους καταρράκτες της Βαρβάρας.Εκεί σίγουρα θα βρίσκαμε την σωτηρία μας και θα γνωρίζαμε τον παραμυθένιο τόπο αυτόν.Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε για τους καταρράκτες.Μέσω παλαιχωρίου βρεθήκαμε στο χωριό Βαρβάρα.Δεν ήταν στην διαδρομή μας αλλά πεινάσαμε και είπαμε να φάμε κάτι.
Σταματήσαμε στο ξενοδοχείο και ταβέρνα ¨Τσουκαλάς¨.Ο κύριος Γιάννης μας υποδέχτηκε.Πολύ ζέστη και σε αυτό το χωριό.Κάτσαμε έξω αφού και μέσα το ίδιο ήταν θερμοκρασιακά.Μάς ξενάγησε και στο ξενοδοχείο του.Απίστευτα όμορφο με μπαλκονάκια να κοιτούν τον Χολομώντα.Το υπέροχο αυτό δάσος της Χαλκιδικής.Φάγαμε τοπικά κρέατα σε πολύ καλές μερίδες.
Μπύρες και τσίπουρα………και η τιμή όντως τίμια.Άχ τα χωριά μας τα ορεινά…καμία σχέση με τα παραλιακά.Τα είπαμε με τον Κύριο Γιάννη και τις κόρες του…γνωριστήκαμε,μας είπε την ιστορία του.Ανθρωπιά και τιμιότητα.Δώσαμε υπόσχεση να ξαναπάμε.Ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας και μπήκαμε μέσα στον Χολομώντα….ιερό δάσος.
Το στολίδι της ορεινής Χαλκιδικής,που προσφέρει μοναδικές διαδρομές μέσα από τις βελανιδιές και τα έλατα.Αμέσως κάναμε στάση να βγάλουμε φωτογραφίες την πλούσια βλάστηση.Φτάσαμε στις πέντε βρύσες και δροσιστήκαμε από τα νερά τους.¨Ιερό βουνό¨ …έλεγα και ξανά έλεγα την Μάτα.Το υψόμετρο περίπου στα 600 μέτρα και η ζέστη δεν έπεφτε.Απίστευτο.Συνεχήσαμε για τους καταρράκτες και πήραμε τον χωματόδρομο που θα μας έβγαζε στο πάρκινγκ για τούς καταρράκτες.Στίβες τα κομμένα ξύλα δεξιά και αριστερά.Επιτέλους φτάσαμε.Η αγωνία μας μεγάλη να δούμε αυτούς τούς άγνωστους καταρράκτες.
Η ταμπέλα μας οδηγεί για τον καταρράκτη Νο.1.Πήραμε το μονοπάτι με καλή σήμανση μέσα από φλαμουριές,ίταμους,φουντουκιές,σκλήθρα……και δίπλα το νερό να κυλάει….απίστευτη ομορφιά.Φτάσαμε σε ένα τοπίο μαγευτικό….με μια λιμνούλα και έναω καταρράκτη….Ελλαδίτσα μου γλυκιά..δεν έχεις τίποτα να ζηλέψεις..Βουτήξαμε με μιάς…το βάθος περίπου μισό μέτρο,το νερό δροσερό που σε έκανε να νιώθεις υπέροχα.Δεν θέλαμε να βγούμε…..Καβουράκια και ψαράκια μας έκαναν παρέα…Επιτέλους δροσιά!!!!
Φύγαμε πίσω στο πάρκινγκ και πήραμε τον δρόμο προς τα κάτω να πάμε στον δεύτερο καταρράκτη.Μέσα από την οργιαστική βλάστηση και τις βάθρες φτάσαμε στον καταρράκτη.
Μεγάλος σε ύψος και αυτός με λιμνούλα….απίστευτη η εμπειρία.Βουτήξαμε πάλι να δροσιστούμε.Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν η ζεστή μυρωδιά του δάσους.Απίστευτος ο καύσωνας.Βουτούσαμε και ξαναβουτούσαμε στην λιμνούλα.Ο θόρυβος από το νερό που έπεφτε στην λίμνη σε δρόσιζε.
.Ήρθε η ώρα να φύγουμε.πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής.Συναντήσαμε ακόμη μια μικρή λίμνη.Βουτήξαμε και εκεί.Στην αλήθεια δεν θέλαμε να φύγουμε.Παντού ψαράκια και κάβουρες.Πολλές οι φωτογραφίες ,πολλές οι εντυπώσεις.¨Θα ξαναέρθουμε Μάτα¨….μιά υπόσχεση που την έδωσα στην σύντροφό μου …αλλά τελικά ήταν για μένα….
Εδώ το video:
Εδώ ο χάρτης της διαδρομής:
