Πιέρια στον τόπο των Μουσών

Πιέρια όρη...ένας τόπος παραμυθένιος όπου σε κάθε χώρο, υπάρχει και η αντίστοιχη Μούσα να σε υποδεχθεί.Καταρράκτες,κορφές,τα διάφορα είδη της πανίδας και της χλωρίδας,οι εναλλαγές των τοπίων και τών καιρικών συνθηκών ,όλα αυτά σε αποζημιώνουν στο έπακρο,κάνοντάς σε ,να μένεις έκθαμβος από την εκπληκτική ομορφιά που σε προσφέρει κάθε επίσκεψή σου...Όσες φορές και άν επισκεφθείς αυτόν τον τόπο όλο(εννοώ να κάνεις τον γύρο),δεν πρόκειται να τον χορτάσεις...δεν πρόκειται να τον βγάλεις από τό μυαλό σου,θα θές πάντα να πάς,να τον ξαναζήσεις.............Το πιό αγαπημένο κομμάτι των ταξιδιών μου όλων....

08/03/2008

Εγκατάσταση στο Καταφύγιο της Άνω-Μηλιάς.Έχω έναν χάρτη της πλάκας.Σημαντικές πληροφορίες από το ηλικιωμένο ζεγάρι πού κρατάνε ζεστό και φιλόξενο το καταφύγιο.Πρώτη επίσκεψη στο σημειο του μνημείου ,της άτυχης πτώσης του Yakovlev.Συνεχίζω πιο μέσα και εκεί βρίσκω μια πλάκα με τα ονόματα των επιβατών και μερικά κομμάτια του σκάφους.Επιστροφή στο καταφύγιο και από εκεί κατευθείαν μέσα στο βουνό με σκοπό πού αλλού;;;;;;Κορυφή Φλάμπουρο.Η πρώτη εντύπωση μαγευτική.Η παρουσία άφθονου νερού να τρέχει από παντού.Ρυάκια,βρύσες.μικροί καταρράκτες .......χαμός......!Συναντώ και τα πρώτα χιόνια σε σημεία τού δρόμου όπου δεν τα βλέπει ο ήλιος.... Από την μια πλευρά χάρηκα και από την άλλη προβληματίστηκα , εάν τελικά θα μπορούσα να φτάσω στην κορυφή.Συνεχίζω μέσα από ένα τοπίο με μοισιακές οξιές και υβριδυγενή Ελάτη που συνθέτουν ένα φανταστικό τοπίο.Συνεχίζω να ανεβαίνω , παρατηρώντας το τοπίο να αλλάζει ....να γίνεται περισσότερο Bραχώδης και με την Δασική Πεύκη σε μεγάλα μεγέθη,να παίρνει τα ηνία της κυριαρχίας....δίνοντας ένα πανέμορφο τοπίο να απολαύσεις...Στάση για λίγες φωτό....μέσα στα υπέροχα κελαηδήσματα πουλιών(σπίνων-δεντροκελάδων-αηδονιών....). Λίγα μέτρα πιό πάνω ο δρόμος σου δίνει την δυνατότητα να στρίψεις δεξιά για φαράγγι Κακκόλακου,αλλά εγώ συνεχίζω γεμάτος αγωνία για το Φλάμπουρο.Ξανά χιόνι.Η μηχανή ζορίστηκε αρκετά,το χιόνι πολύ σε αυτό το κομάτι του Του που δεν το βλέπει καθόλου ο ήλιος σε όλη την διάρκεια της ημέρας.Το βγάζω και αρχίζει να φαίνεται ότι δεν έχω πολύ υψόμετρο ακόμη να ανέβω.Στα αριστερά μου τα έλατα φορτωμένα στο χιόνι να σου δίνουν ένα τλείως χιονισμένο τοπίο.Σε μια στροφή το χιόνι να φαίνεται επικύνδινα πολύ....εάν κολλήσω δύσκολα τα πράγματα.κατεβαίνω από την μηχανή και έκπληκτος βλέπω ότι φτάνει μέχρι τα γόνατα.Απογοήτευση.....πόσο θα ήθελα να πάω στο Φλάμπουρο.... Δέν πειράζει,εξάλου υπάρχουν και άλλα τόσα μέρη για εξερεύνηση...Επιστροφή πίσω στο καταφύγιο και από εκεί για Κάτω-μηλιά και Μόρνα(Σκοτεινά).Ένα χωριό που εγκαταλήφθηκε από τούς κατοίκους για να δημιουργήσουν τα Φωτεινά. Ένα πέτρινο γεφύρι,ένα παλιό ξυλουργείο με το τρακτέρ από έξω, σε στέλνουν σε έναν κόσμο παλιό...Τώρα βλέπεις μαστόρους να ξαναφτιάχνουν τα περισσότερα σπίτια.Κάτοικοι δεν υπάρχουν ακόμη.Ένας τόπος όπου θα ήθελες να μείνεις παντοτεινά,ψαρεύοντας πέστροφες στον χείμαρο Μαυρονέρι,μέσα σε οξιές,δρυς,πευκη,φουντουκιές... Εξερύνησα τους τόπους πάνω από το υπέροχο αυτό χωριό, πήρα τους χωματόδρομους και όπου με βγάλουν.Χρόνος απεριόριστος.....όρεξη απέραντη ,να γνωρίσω όσο το δυνατόν περισσότερο αυτόν τον παραμυθένιο γλυκό κόσμο.....Μετά από μεγάλη περιπλάνηση βγήκα σε έναν χώρο όπου τέλειωσε και αυτός ο χωματόδρομος...δίνοντάς μου μια εξαιρετική θέα,προσπερνόντας τις κορφές του Τίταρου όρους και αγναντεύοντας το βουνό των θεών...τον Όλυμπο με τις κορφές του χιονισμένες μέσα στην ομίχλη που σαν πέπλο κρύβει τα ανάκτορα των θεών.....Από εδώ έχεις και μια πανοραμική θέα της κοιλάδας των Σκοτεινών , που έχει δημιουργηθεί από τα Πιέρια και τον Τίταρο.Βλέποντας όλα αυτά τα μαγευτικά τοπία νιώθεις μια απέραντη γαλήνη που σου δίνει ικανοποιήση για τις επιλογές σου που έχεις κάνει.......να επισκεφθείς αυτούς τους τόπους.Δίνω υπόσχεση να μπώ στον Τίταρο κάποια στιγμή και να τον δώ , αλλά και στον Ολυμπο....φυσικά. Επιστροφή στο καταφύγιο...η ώρα πέρασε....

09/03/2008
Το πρωί καφές έξω στον χώρο του καταφυγίου.Τα πουλιά να δίνουν μια μοναδική συναυλία σε όλη την γαλήνη του χώρου.Άδραξα την ευκαιρία να βγάλω μοναδικές φωτογραφίες.
Τί χώρος και αυτός;;;;Πόσο τυχεροί αυτοί οι άνθρωποι που ζούν εδώ...Πόση γαλήνη,πόση ηρεμία κοντά στην αγκαλιά της φύσης!!!!!!!!!!Είναι τυχεροί, πού έχουν μία πηγή εισοδήματος και ζούν εδώ......Μία παράκληση να με αξιώσει ο θεός και εγώ να ζήσω σε έναν παρόμοιο τρόπο ζωής...... Η θέα φανταστική,εκτείνεται μέχρι και τον Χωρτιάτη της Θεσ/νίκης.Άστα να πάνε....Εχθές συκλονίστηκα από τα μέρη που εξερεύνησα...σήμερα τί μου επιφυλλάσει αυτός ο τόπος;;;;;;Το πρόγραμμα έχει Αρχαίο λατομείο,καταφύγιο Σαρακατσάνας,φαράγγι Κακόλακου.....Ξεκινώ λοιπόν και φτάνω στον δρόμο που οδηγεί για Φλάμπουρο,αλλά αυτήν την φορά κόβω δεξιά.Έχει ένα πλάτωμα και μπαίνω σε έναν δρόμο κακοτράχαλο,ρυάκια παντού(από τα χιόνια που λιώνουν),δεξιά και αριστερά η πυκνή αποικία των δέντρων της Ελάτης σου δίνουν την αίσθηση ενός έντονου παραμυθιού σε διαστάσεις πραγματικές.Τα πετρώματα έχουν ένα χρώμα παράξενο.....που σε ξυπνούν τις αισθήσεις......μόνο η αφέντρα Μούσα αυτού του συγκεκριμένου τοπίου λείπει...!Συνεχίζω να κατεβαίνω για να οδηγηθώ στην θέση Μάρμαρο. Ένας χώρος αναψυχής,όπου αριστερά κόβεις για φαράγγι Κακόλακου και αριστερά για το χωριό Βρία.Εδώ κοντά ξεκινά και ένα μονοπάτι για το αρχαίο λατομείο.Η θέα που σου παρουσιάζεται είναι φανταστική.Έχεις στα πόδια σου όλο το φαράγγι του Κακόλακου.Είναι χειμώνας και το δάσος της οξιάς σου παρουσιάζει εκείνο το γνωστό γκρί-καφέ χρώμα.Το τόσο γλυκό και απαλό γήινο χρώμα που μια φορά εάν το συναντήσεις θα σου μείνει για πάντα στήν μνήμη σου.... Απέναντι φαίνονται οι δρόμοι που οδηγούν σαν φίδια στο καταφύγιο της Σαρακατσάνας,στην Ρητήνη,στο Ελατοχώρι και σε διάφορους άλλους προορισμούς....Φαίνεται ξεκάθαρα το καταφύγιο της Σαρακατσάνας...η θέση Λυκοπήγαδα (πρέπει και αυτήν να επισκεφθείτε)..το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου.Η θέση αυτή είναι μια πανέμορφη τοποθεσία,αφού συν τών άλλων έχει και έναν βράχο εκπληκτικής γεωμορφολογίας,ο οποίος σαν να έχει βγεί από το τίποτα ανάμεσα στα δέντρα....κόβω δεξιά για το χωριό Βρία(Βρύα)με σκοπό να συναντήσω την πρόσβαση για το αρχαίο λατομείο.Συναντώ έναν δρόμο αριστερά χωρίς να του δώσω ιδιαίτερη σημασία και αμέσως μετά το σημείο όπου αρχίζει το μονοπάτι με πινακίδες για το λατομείο.Επιστρέφω πίσω στον δρόμο πού συνάντησα και αρχίζω την κάθοδό για να φτάσω σε έναν μαγευτικό τόπο όπου τα βράχια είναι καταπράσινα από ένα χαλί από βρύα και ένα μικρό ρυάκι να τρέχει ανάμεσά τους.....Οι φωτογραφίες που επισυνάπτω διστυχώς δεν είναι πάντα αυτό που θές να δείξεις...αυτή άλλωστε είναι η μαγεία της ζωντανής επίσκεψης....Αφήνω την γουρούνα και ακολουθώ με τα πόδια το μονοπάτι για να οδηγηθώ με δυσκολία θα έλεγα σε ένα σημείο που εάν δεν προσέξεις θα οδηγηθείς πάνω στην θέση Μάρμαρα και όχι στο λατομείο.Θέλει προσοχή .....κόβω τελικά δεξιά σε ένα σημείο για να μπώ ,μέσα από την αδιαπέραστη βλάστηση των δέντρων της οξυάς, στον χώρο του λατομείου. Τί να πρωτοπώ για έναν χώρο όπου δεν έχει διαφημηστεί κατάληλα...γιά ένα επίτευγμα τού ανθρώπου...για ένα μυστήριο κρυμένο βαθιά μέσα στούς αιώνες...Τα δεδομένα είναι:α)Τεράστιοι ογκόλιθοι (βάρους πολλών τόνων) τετραγωνικής και κυλινδρικής άριστα μορφής στην μέση του πουθενά.β)τέλεια κατακόρυφα λαξευμένες επιφάνειες με μήκος 10-15 μέτρων.γ)Σαφώς και είναι προ Χριστού,και τίθεται το ερώτηνα πώς κόπηκαν και πώς μεταφέρθηκαν...Η συγκίνηση μεγάλη,μέσα στην απόλυτη χειμωνιάτικη(μελαγχολική)ησυχία ,τα ερωτήματα πολλά που σε στέλνουν σε άλλους πιό μεγάλους προβληματισμούς........
Επιστροφή στη θέση Μάρμαρα για να φύγω ευθεία να συναντήσω πιό κοντά το συγκλονιστικό φαράγγι τού Κακόλακου.Άφθονοι καταρράκτες να τρέχουν και να χύνονται μέσω των δρόμων στοα φαράγγι.Οξυές παντού και τα έλατα από κάτω να φυτρώνουν δίνοντας ένα πράσινο χρώμα στο μαγικό γκρί-καφέ του χειμερινού τοπίου.Συναντώ μια πέτρινη βρύση και σταματώ για εφοδισμό νερού....η χαρά μου απερίγραπτη αφού ήρθα σε επαφή με την πρώτη από τίς πολλές σαλαμάνδρες που θα συναντήσει κανείς στα Πιέρια.Προσοχή μπορεί να τις συναντήσεις και στην μέση του δρόμου(δεν είναι γρήγορες),για αυτό πολύ προσοχή.Δεν είμαστε στο σπίτι ή στον κήπο μας,είμαστε στο σπίτι τους........!Συνεχίζω τον δρόμο μου(αρχίζει το πρώτο ψιλόβροχο) και αριστερά μου συναντώ μια διασταύρωση. Παίρνω τον δρόμο αριστερά και όπου με βγάλει(ευθεία θα με πάει πρός Σαρακατσάνα και τα γνωστά).Τα τοπία εντυπωσιακά , σε έναν στενό δρόμο 'οπου σε οδηγεί σε μεγαλύτερο υψόμετρο...Ποιά Μούσα είναι αφέντρα εδώ;;;;;Το ψιλόβροχο σε απρόβλεπτο χρόνο έχει μετουσιαστεί σε έντονη χαλαζόπτωση......Δεν το πιστεύω σε πόσο σύντομο χρονικό διάστημα,έχει αλλάξει η καιρική συθήκη....!!!!Δεν ξέρω που πάω,που θα με βγάλει ο δρόμος....Απόφαση επιστροφή πρό Σαρακατσάνα.Φτάνω στην διασταύρωση όπου έχεις την επιλογή να συνεχίσεις τον κατήφορο για Ρητήνη και αριστερά για Σαρακατσάνα.Εδώ είμαστε.Αριστερά ανηφορίζει πάλι ο δρόμος με ψιλόβροχο.Διασταύρωση αριστερά για το καταφύγιο Σαρακατσάνας με πολύ χιόνι, ευθεία για Ελατοχώρι και δεξιά ένα μικρό μονοπάτι για τον χώρο αναψυχής: Θέση Λυκοπήγαδα.Εδώ είμαστε, κόβω αριστερά πρέπει να βάλω κάτι στο στόμα μου.Ένα πλάτωμα με κιόσκια και αριστερά μία μοναδική θέα του φαραγγιού Κακόλακου, με θέα την θέση Μάρμαρο και όλη την πεδιάδα.Το ψιλόβροχο σταμάτησε.Τα σύννεφα να σε προσπερνούν παίζοντας με την θέα σου.Η ομίχλη πότε να τα σκεπάζει όλα και πότε να σου αφήνει απλόχερα,την θέα του τόπου να την απολαύσεις.Η κατάσταση να αλλάζει από λεπτό σε λεπτό.τα σύννεφα να περνούν από μπροστά σου μέσα σε λίγα λεπτά.Άναψα μιά μικρή φωτιά ετοίμασα και ζέστανα μερικές κονσέρβες πού είχα μαζί μου και έφαγα.Ακούω μερικά οχήματα να ανεβαίνουν προς Σαρακατσάνα.Μου αρέσει αυτό,δεν είμαι ο μοναδικός τρελός που θέλει να πάει προς τα εκεί με τέτοιον καιρό.Δεν ήθελα να φύγω με τίποτα.Ήρθε η χαλαζόπτωση,έντονη μα φάνταζε τόσο φιλική..........Τα κρινάκια χώθηκαν μέσα στο χαλάζι ........Θέλω να διανυκτερεύσω εδώ.......αλλά το καταφύγιο με περιμένει της Σαρακατσάνας...εκεί θα γίνει η διανυκτεύρεση....εάν μπορέσω να πάω,γιατί ο δρόμος είναι πίτα στο χιόνι......αλλά είναι μιά πρόκληση.....και θα την ζήσω...!!!!!Να φτάσω στα όρια μου , εγώ και η μηχανή μου...δεν φοβάμαι...είμαι εντάξει με τον ευατό μου,έχω όλα τα εργαλεία-εξοπλισμό να αντιμετωπίσω ότι προκύψει σε ανθρώπινα πάντα πλαίσια(εργάτη-ιμάντες-σκηνή-εργαλεία,και πάνω από όλα το τηλέφωνο του καταφυγίου......που μπορεί νά έρθει με το 4Χ4 να με βρεί). Αρχίζω λοιπόν την ανάβαση προς Σαρακατσάνα.Ο δρόμος πάλι να στενεύει,να γίνεται κοκοτράχηλος,το χιόνι σε οριακά επίπεδα....δέν θα τον αντέξω δεύτερο αποκλεισμό από χιόνι,η ομίχλη μόνιμος σύντροφος πλέον σε όλη την διαδρομή,δίνοντάς σου ένα απίστευτο θέαμα που δέν θέλεις με τίποτα να τελειώσει.....Τα βράχια με τον έντονο περτοκαλοκίτρινο και γκρί χρωματισμό τους και πάνω τους τα έλατα,στο βάθος η ομίχλη να μισοσκεπάζει το τοπίο που σε περιμένει και η έντονη αγωνία σου εάν μπορέσεις τελικά να φτάσεις στο καταφύγιο και να διανυκυτερεύσεις εκεί....όλα αυτά σε κάνουν να ευχαριστείς τον θεό που σου έδωσε την δύναμη να τα ζήσεις,να τα αισθανθείς και να νιώσεις κάπως......πώς;;;;;;;Άστο για ένα άλλο άρθρο.....!!!!!!Σε λίγο τα δέντρα της Μαύρης Πέυκης αραιώνουν,αλλά αυτά που υπάρχουν είναι πελώρια-υπεραιωνόβια,μοναδικά σε κάλλος.σε υψόμετρο περίπου 1700μ. το καταφύγιο της Σαρακατσάνας προβάλει σε ένα ξέφωτο.Διστυχώς κλειστό.Κρίμα και πόσο ήθελα να διανυκτερεύσω εδώ....Τριγύρω οι κορυφές με τα δέντρα χιονισμένα και πιο χαμηλά να έρχονται τα σύννεφα ωθούμενα από ρεύματα αέρος....Μαγεία...Η επιστροφή δεν αργεί και έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου.Πριν φτάσω στην θέση Λυκοπήγαδα κόλλησα άσχημα.Ο εργάτης δεν έφτανε και χρησημοποίησα και ιμάντες να βγώ. Άρχησε να σκοτεινιάζει (μετά από μια δύσκολη προσπάθεια)και να χιονίζει.Η θερμοκρασία να πέφτει απότομα.Λίγο πρίν φτάσω στο καταφύγιο το χιόνι μετατράπηκε σε ψιλόβροχο και ο δρόμος να έχει κλείσει από ένα δέντρο Ελάτης,το οποίο έχει πέσει κάθετα στον δρόμο. Ίσα-ίσα που πέρασα από την άκρη....χαχαχαχα!!!!!Γλύτωσα το τσεκούρι.Ευτυχώς γιατί πτώμα έγινα από την κούραση.Έφτασα στο καταφύγιο.Ο καπνός από το τζάκι και η μυρωδιά από το δάσος αποτυπώθηκαν για πάντα στην οσφρητική μου μνήμη.Πάντα θα αναζητώ μια τέτοια μυρωδιά,γλυκιά ,του καυσόξυλου.της γής και των δέντρων του δάσους...Μέσα μια ομάδα ορειβατών από την Κόρινθο είχαν μασκέ πάρτυ....χαχαχα!!!!!!Αφού άλλαξα στρώθηκα στο υπέροχο φαγητό από ντόπια κρέατα και κόκκινο κρασί.Γρήγορα με έζωσαν όλοι,κουβεντιάσαμε ευχάριστα.........Τί όμορφα.......Τί ανθρώπινα.... Κάτσαμε μέχρι αργά....πολύ αργά για την κούραση πού είχα........Τήν άλλη μέρα το πρωί , αφού ήπια το καφεδάκι μου στο τεράστιο πέτρινο τραπεζάκι έξω,πήρα τον δρόμο της επιστροφής ,αναμένοντας την στιγμή που θα ξαναέρθω......

22-24/03/2008

Αυτήν την φορά ήθελα να φτάσω στην κορυφή Φλάμπουρο.Έτσι ξεκίνησα και πάλι από το καταφύγιο της Άνω-Μηλιάς.....έφτασα στο σημείο όπου είχε πολύ χιόνι(κάτω από την κορυφή Χτένι)την προηγούμενη φορά,το πάλεψα καλά και βγήκα 500μ. πιό πάνω.Πάλι όμως αναγκάστηκα να σταματήσω. Δεν πειράζει θα ξαναέρθω κάποια άλλη στιγμή.Το χιόνι παγωμένο,πατούσα πάνω και δεν βυθιζόμουν καθόλου.Οι ρόδες έσκαβαν και οι τροχοί βυθίζονταν με την μία.Μου μπήκε μια ιδέα βλέποντας την μηχανή μου, αριστερά φαινόταν η κορυφή Χτένη 1791μ..ΧΑΧΑ!!!!!!Εκεί θα ανέβω έστω και με τα πόδια.Επιστρέφω και σταματώ ακριβώς από κάτω.Κλειδώνω την μηχανή και αρχίζω να ανεβαίνω.Η κλίση μεγάλη που σε αναγκάζει να κάνεις πολλές στάσεις.Πεύκη και Ελάτη μαζί,συνθέτουν μιά μικρή καταπράσινη ζούγκλα που σε αναγκάζει πολλές φορές να κάνεις γύρους για να μπορέσεις να ανέβεις.Μετά από λίγη ώρα έχω φτάσει στην Κορυφή. Η πανοραμική θέα των 360 μοιρών δεν περιγράφεται.Το φαράγγι του Κακόλακου,το Φλάμπουρο,ο Όλυμπος και η Κατερίνη,όλα τριγύρω σου.Από κάτω βάραθρο απίστευτης........Δεν περίμενα τέτοιας έκτασης θέα που να σου προσφέρει τέτοιες δυνατότητες.....Μια πέρδικα ξεπετάχτηκε και χάθηκε πετώντας προς τα κάτω μέσα σε δευτερόλεπτα...κρίμα δεν μπόρεσα να πάω τελείως στην άκρη.......
Εμεινα αρκετή ώρα εκεί πάνω αγναντεύοντας την ομορφιά..και σκεπτόμενος πόσο τυχερός στάθηκα που ενώ δεν μπόρεσα να πάω Φλάμπουρο ,ανέβηκα σε αυτήν κορυφή που ποιός να το σκεφτεί πόση μαγευτική θέαση προς όλες τις κατευθύνσεις σου δίνει.Αφού έχω κατέβει ,επιστρέφω για το φαράγγι τού Κακόλακου.Η κορυφή Χτένι με τον απίστευτο βράχώδες όγκο της, φαίνεται από το φαράγγι μοναδική.Το παίρνω από δίπλα με κατεύθυνση την Ρητήνη,οι εικόνες που εκτυλίσοναι μοναδικές,τα χρώματα φανταστικά ,σε ορισμένα σημεία σχηματίζονται καταρράκτες που σου αφήνουν μοναδικές εικόνες. Λίγα μέτρα πριν φτάσω στην Ρητήνη έχει μια τοποθεσία φανταστική.Τα νερά να τρέχουν ανάμεσα από τα βράχια,σχηματίζοντας καταρράκτες που χύνονται μέσα στο φαράγγι...... Πήρα τον δρόμο της επιστροφής,αρκετά κουρασμένος από την ανάβαση στην κορυφή Χτένι.Πίσω στο πιό ζεστό και φιλόξενο μέρος...στο καταφύγιο.......να κάτσω και να χαθώ μέσα στις αποτυπωμένες εικόνες του μυαλού μου, αυτών πού είδα και έζησα σήμερα,βλέποντας-χαζεύοντας τις φλόγες του τζακιού.......23-03-08
Η επόμενη μέρα με βρίσκει πάλι να κατηφορίζω προς Ρητήνη.Ομίχλη που κάνει το τοπίο τόσο γλυκά μελαγχολικό.......τόσο μοναχικό(όπως και η περίπτωσή μου)..τόσο γαλήνιο και ήσυχο...που νομίζεις ότι ζείς ένα όνειρο.....Έφτασα στο χωριο περνώντας τις δασικές θέσεις Άστερνου,Βλαχοπήγαδα ,μιά διαδρομή δίπλα από το φαράγγι τού κακόλακου που σου δίνει απέραντης ομορφιάς εικόνες....Έφτασα στους καταράκτες του Κρεμαστού.Τόσα έχω διαβάσει, τόσα έχω δεί από κείμενα-αφιερώματα....Ανεβαίνω τα σκαλοπάτια , αριστερά μου δύο βράχοι να σου υπόσχονται ένα θέαμα καταπληκτικό,μέσα στην βουή των νερών που τρέχουν από τα δεξιά σου (καταρράκτης),εμπρός τα βράχια ντυμένα στα πράσινα από τα βρύα και τις λειχήνες,δεν ξέρεις τί να πρωτοδείς...........Ξεκινώ από το μπαλκόνι των δύο βράχων......όλη η πεδιάδα μέχρι τις ακτές......Τί δέος να τα βλέπεις όλα από τα ψηλά!!!!!!!!Γυρνώ δεξιά ανυπόμονος να δώ τα βράχια και τα δέντρα.....ένιωσα τόσο μικρός μπροστά στον δημιουργό!!!!!!Γυρνώ ακόμη πιό δεξιά από εκεί που έρχεται ο ήχος του νερού που πέφτει .......τι να πρωτοσκεφτώ μπροστά στη θέα του κάπως μακρυνού καταρράκτη,μιάς στήλης νερού που ξεκινά από πάνω και καταλήγει τόσο μα τόσο χαμηλά....περπατώ να φτάσω όσο το δυνατόν πιό κοντά για να πάρω φωτογραφίες.Μέσα σε λίγα μέτρα είδα τόσα πολλά είδη χλωρίδας που έχασα τον έλεγχο.....Ο καταρράκτης ξεκινά από ψηλά.....τα σύννεφα να καλύπτουν μεγάλο κομάτι από την ροή που φαίνεται....περιμένω..........Κάποια στιγμή τα σύννεφα μου αφήνουν ελεύθερο οπτικό πεδίο.Γούρνες που έχουν σχηματιστεί από τη αέναη ροή τού νερού μέσα στα βράχια, σου δίνουν ένα ανεπανάληπτο θέαμα....τής δύναμης της φύσης.....μέσα σε ένα χώρο-τοπίο παρθένο που σε στέλνει σαν χρονομηχανή σε μία περίοδο που ακόμη ο άνθρωπινος καταστροφικός πολιτισμός δεν εμφανίστηκε ακόμη.....Έκατσα να φάω,να πιώ,να χαρώ,να ζήσω αυτόν τον τόπο....δεν μου έλλειψε η παρέα...σε τέτοια μέρη δεν θέλεις κανέναν.....μόνο τον εαυτό σου...να έρθεις πιό κοντά του... γιατί τον χάνεις εκεί με τούς ποντικούς που ζείς.......και γίνεσαι και εσύ τέτοιος και χειρότερος.....Ήρθε η ώρα να πάω να δώ τον φίλο μου τον Βασίλη Περλαντίδη,στο Ελατοχώρι(ο άνθρωπος τα παράτησε όλα και δημιούργησε έναν ξενώνα φανταστικής ομορφιάς....στην φύση μακρυά από όλα αυτά που δέν θέλωωωωωωω!!!!!!! Μπράβο του..........Ήπια καφέ μαζί του ,μου έδωσε χάρτη και οδηγίες και έφυγα......σε αναμμένα κάρβουνα πάντα κάθομαι εν΄ όψη τέτοιων εξερευνήσεων....Σκοπός ο γύρος των Πιερίων.......Έφτασα στο χιονοδρομικό και από εκεί έφυγα ευθεία για το χωριό Καταφύγι....χωρίς να ξέρω εάν έκλεισε ο δρόμος από τα χιόνια.Επιστροφή δεν θέλω ,πρέπει να γίνει η διαδρομή αλλιώς πίσω,,,μία επιλογή επώδυνη για όλους που θέλουν μόνο μπροστά να πηγαίνουν......να εξερευνούν και να μαθαίνουν.......Τά Έλατα να δημιουργούν ένα αφάνταστο χώρο.το χιόνι να σου ομορφαίνει τα οπτικά σου πεδία...αλλά παράλληλα να σου δημιουργεί και άγχος εάν μπορέσεις να βγάλεις την διαδρομή και να φτάσεις εκεί που θέλεις.Πού;;;;;Στο Καταφύγι,το χωριό που θα κάνεις ανάπαυλα,να ξεκουραστείς και να ζεσταθείς.....πριν ξεκινήσεις πάλι..........Ξεκινά μια διαδρομή φανταστικού κάλλους.......στενοί δρόμοι μέσα από έλατα πυκνά,η θερμοκρασία αρχικά χαμηλή,παγωμένο το χιόνι....χαχαχαχα!!!!!Όλα τέλεια.....για μιά εξερεύνηση τού τόπου...Μοναχικά και προσεχτικά φτάνω χωρίς πολλά προβλήμτα έξω από το χωριό Καταφύγι.... με περίμενε ένα ταβερνάκι,,,,,να ζεσταθώ και να ξαποστάσω,πρίν συνεχίσω τον γύρω των Πιερίων.......πρός Φτέρη..........O δρόμος είναι ασφαλτοδρομένος,αλλά σου χαρίζει όμορφες εικόνες ,από αριστερά οι κορφές του Φλάμπουρου και δεξιά και αριστερά η Μαύρη Πεύκη με τίς πυκνοκατοικημένες αποικίες της.......Μία όμορφη διαδρομή που σε κάποιο σημείο έχεις θέα τον ποταμό Αλιάκμονα......Συνεχίζω για να βγώ στο γραφικό και ήσυχο χωριουδάκι Φτέρη ,μέσα από ένα όμορφο τοπίο...Μία στάση στο πέτρινο εκκλησάκι και συνεχίζω για Λιβάδι.Ήθελα να μπω λίγο στον Τίταρο.Όμορφο δάσος,με οξυές,δρύς, πουρνάρια..να ζώνουν τους στενούς χωματόδρομους,χαρίζοντάς σου,ένα όμορφο και γλυκό χειμωνιάτικο τοπίο.Κάποια στιγμή έφτασα σε ένα γεφυράκι...έκοψα αριστερά πιστεύοντας ότι θα με βγάλει πίσω στην Μόρνα (Σκοτεινά),ήταν μια επιλογή καλά από άποψη ομορφιάς.Όλος οδρόμος στρωμένος από φύλλα καφεκόκκινα,ένα χαλί στρωμένο στον χωματόδρομο που πλέον δεν φαίνεται,αριστερά ένα ρέμα από πεντακάθαρο νερό να ρέει και να σε συνοδεύει στο μοναχικό, ονειρικό ,οδειπορικό σου. Πολλές φορές σταμάτησα να βγάλω φωτογραφίες,πολλές φορές σταμάτησα γιατί δεν ήθελα να φύγω από τον Τίταρο που είναι ζωσμένος από δύο όρη που του πέρνουν την δόξα και την φήμη,της δικής του μοναδικής ομορφιάς.......Τελικά έφτασα στην Μόρνα......Δεν άντεξα έκανα ακόμη μία στάση σε αυτόν τον υπέροχο χώρο.....Στο παλιό ξυλουργίο(με το παλιό τρακτέρ)-στο αιωνόβιο κυπαρίσι(που κανείς δεν το αναφέρει σαν ένα μνημείο της φύσης).....Άρχησε να βραδυάζει....ήρθε η ώρα να επιστρέψω στο ορμητηριό μου..Στο καταφύγιο της Ανω-Μηλιάς....Ένας πολύ γλυκός χώρος διαμονής και περισυλλογής αυτών που έχεις ζήσει,αισθανθεί όλη αυτήν την μέρα......σε ακόμη μία περιπέτεια-εξερεύνηση αυτού τού φανταστικού τόπου...στον χώρο των Μουσών.........Πρέπει να φέρω τους φίλους να χαζέψουν από την ομορφιά.....χαχαχαχαχα!!!!!!!Την επόμενη φορά...σε άλλο άρθρο........Ένα ταξίδι,μια πορεία,μια επίσκεψη στο βασίλειο των Μουσών...237 κμ.

07/06/2008

Ήρθε λοιπόν ο καιρός να πάμε με την παρέα να ανέβουμε επιτέλους στο Φλάμπουρο.Αυτήν την φορά είναι μαζί μου Ο Παντελής , ο Νίκος και ο Γιάννης....Η διαδρομή που επιλέξαμε ήταν από Κάτω Μηλιά να βγούμε στην Μόρνα...από εκεί στην Φτέρη , μία στάση στο Καταφύγι και από εκεί πάνω στην Κορυφή.....Ο καιρός πολύ καλός.Ξεκινάμε από Κάτω -Μηλιά και φτάνουμε στην Μόρνα όπου σταματήσαμε λίγο πιο πάνω σε μιά όμορφη τοποθεσία κοντά στον χείμαρο Μαυρονέρι.Ένα τοπίο καταπράσινο με πολλά νερά και μικρούς καταρράκτες και ένα μικρό ξύλινο γεφυράκι.Οι σύντροφοι ξετρελάθηκαν......Εγώ γελούσα γιατί δεν ήξεραν τι τούς περιμένει.....Τί έχουν ακόμη να δούν........σε αυτό το διήμερο......αλλά και για μένα γιατί στην κορυφή ακόμη δεν ανέβηκα........εκεί ήταν το μυαλό μου συνέχεια...αν και τέτοια εποχή δεν έχω ξαναέρθει......η φύση ντύθηκε με το πράσινο φόρεμά της....να σφύζει ο τόπος από ζωή γεμάτος τραγούδια από τα πουλιά....αχ!!!!!!!Τί χαρά να είμαι ξανά εδώ στο σπίτι των Μουσών........συνεχίσαμε για να φτάσουμε στο φράγμα πιό πανω......να δούμε την λίμνη με τα βαθιά πράσινα νερά της..........Συνεχίζουμε πιό πάνω για Καταφύγι στο απομωνομένο αυτό γλυκό χωριουδάκι μία στάση για να απολαύσουμε την θέα που απλώνεται μπροστά στα μάτια μας.......ο ποταμός Αλιάκμονας που κατεβαίνει με όλη του την δύναμη και τον όγκο του για να βρεί δίοδο μέσα από τα βουνά αρδεύοντας τις πεδιάδες και δίνοντας ζωή στην γή-σε μας τούς ανθρώπους ,για να χυθεί στου Αιγαίου τα νερά μετά από μια μεγάλη περιπέτειώδης διαδρομή......Το θέαμα πραγματικά άξιας εμπειρίας.......Συνεχίζουμε την πορεία μας για να κόψουμε για το καταφύγιο του Βελβεντού....να το δούμε ...τί εγκαταστάσεις έχει...είναι παρατημένο και κλειστό και αυτό;;;;;;;;Για να δούμε......Η διαδρομή μας αναγκάζει να κάνουμε μια στάση ανάμεσα στά έλατα....στον δρόμο χωμένο μέσα στα δέντρα της ελάτης...που έχει ρίξει τα κουκουνάρια της στην μέση του δρόμου για να ριζώσει η επόμενη γεννιά,να συνεχιστεί το είδος....να συνεχίσει και ο άνθρωπος να ζεί αυτές τις μαγευτικές εικόνες......Φτάνουμε στο καταφύγιο του Βελβεντού....Ωραίες εγκαταστάσεις...μέσα στο δάσος Μαύρης Πεύκης...το εσωτερικό ζεστό ,καθαρό ,προσεγμένο με ένα τζάκι αναμμένο να μας προσφέρει την ζεστή του υποδοχή....είναι ανοιχτό γιατί υπάρχει κόσμος από τον Βελβεντό και έχει τα κλειδιά.....στό προαύλιο τού καταφυγίου υπάρχουν πάγκοι ξύλινοι και μας πρόσφεραν τί άλλο;;;;; τσιπουράκι και καλή παρέα......Προσπαθήσαμε να βρούμε δρόμο προς τα πάνω...αλλά όλοι οδηγούν σε αδιέξοδο....Περνάμε από το χωριό Καταφύγι για να ανέβουμε πρός την πολυπόθητη κορυφή τού Φλάμπουρου....Η ανάβαση μαγευτική.....Άρχησε να ξεπροβάλει το καταφύγιο....θα είναι ανοιχτό;;;;;όχι δεν είναι ,αλλά τουλάχιστον έχει έναν ανοιχτό προθάλαμο,καθαρός χώρος και το πιό σημαντικό στεγανό από τις καιρικές συνθήκες....το κρύο άρχησε να ''δαγκώνει'' καλά....χαχαχαχαχα!!!!!!Η θέα φανταστική.......πιό κάτω η αλπική μπλέ λιμνούλα μέσα στο καταπράσινο έδαφος , σου δίνει την εντύπωση ενός άλλου κόσμου.....Στρώσαμε στον προθάλαμο του καταφυγίου και ρίξαμε ένα καλό τσιμπούσι...στην υγειά αυτών που είδαμε...αλλά κυρίως αυτών που θα συναντήσουμε....Μας άνοιξε η όρεξη για τα καλά .....Αρχίζουμε την ανάβαση.....η βλάστηση ήδη άρχησε να αραιώνει...τα έλατα και οι θάμνοι δίνουν τόπο στόν καιρό που είναι δύσκολος και δεν σηκώνει πολλά ούτε τούς θερινούς μήνες... κατά πόσο μάλλον τον χειμώνα.....Η κορυφή άρχησε να φαίνεται στο βάθος....τα συναισθήματά μου έντονα..επιτέλους θα την κατακτήσω....Τελευταίο εμπόδιο στόν δρόμο μας κάποια ζωντανά(ενός κτηνοτρόφου πιθανώς)..........γραφική έκπληξη που μας έκανε να σταματήσουμε...να την ζήσουμε....να την αποτυπώσουμε..μέσα στον χρόνο...για να την θυμόμαστε..... Συνεχίζουμε την ανάβαση για να συναντήσουμε μια μικρή κορυφή......με πέτρες και εμείς προσθέτουμε μερικές ακόμη έτσι για το καλό...σε όλη την διαδρομή υπάρχει κανονικός χωματόδρομος.......που σε οδηγεί λίγα μέτρα από την κορυφή....Συνεχίζουμε για να φτάσουμε σε ένα πραγματικά πέτρινο έδαφος....Μεγάλες πλάκες πέτρας ...που σου δίνουν την εντύπωση ότι τις έριξε Βασίλισσα Μούσα για να προκαθορίσει τα σύνορα του κορυφαίου βασιλείου της .....σου κόβουν την προέλαση λίγα μέτρα από την κορυφή......To κρύο ξυρίζει κανονικά...Εκεί σταματούν τα γουρούνια και αρχίζει ένας μικρός ποδαρόδρόμος για να φτάσουμε στην κορυφή...Κάνω σαν μικρό παιδί.....για αυτήν την κατάκτηση.....τόσο την περίμενα ....μετά από τόσες προσπάθειες ....και πάνω από όλα μαζί με την παρέα....η συγκίνηση μεγάλη....Η θέα που δίνει το σημείο αυτό είναι πραγματικά άξιας ομορφιάς .....Συνεχίζουμε για να μπούμε μέσα στον κύριο όγκο των Πιερίων,περνώντας κάτω από την κορυφή Χτένι και συνεχίζντας πιό κάτω για βγούμε στο καταφύγιο της Άνω-Μηλιάς....επιτέλους η κούραση μεγάλη και η πείνα άρχησε να φουντώνει για τα καλά.....το τραπέζι στρώθηκε με όλα τα καλούδια της υπέροχης κουζίνας και ξεκίνησε ένα καλό τσιμπούσι που τέλειωσε στο σαλόνι με το τζάκι δίπλα , πίνοντας το τελευταίο ποτηράκι του υπέροχου κρασιού τους....Η άλλη μέρα ξεκίνησε με πρωινό και καφέ για να ξεκινήσουμε για το αρχαίο λατομείο...μέσα σε μιά μαγευτική ομίχλη πού έρχονταν και έφευγε..δίνοντας σου την εντύπωση ότι εισχωρείς σε έναν μαγικό-παραμυθένιο κόσμο ....που έχει πολλά να σου αποκαλύψει......Φτάσαμε στην ρεματιά που δεν πάνε άλλο τα γουρούνια και συνεχίσαμε με τα πόδια ,όπου μέσα από τα δέντρα μας αποκαλύφθηκαν οι τεράστιοι λαξευμένοι όγκοι εδώ και χιλιάδες χρόνια στο γεμέτο μυστήριο, αρχαίο λατομείο......Συνεχίζουμε για το φαράγγι του Κακόλακου....μας άφησε άφωνους με τους αμέτρητους μικρούς καταρράκτες...μέσα στα Έλατα και τις σαλαμάνδρες που περπατάνε σιγά και πρέπει να προσέχεις μην πατήσεις καμία...γιατί κακά τα ψέματα είμαστε στο σπίτι τους........Κάναμε αρκετές στασεις σε διάφορους μικρούς καταράκτες......που περνύσαν κάθετα τον δρόμο για να πέσουν σρο φαράγγι....Δέντρα ερυθρελάτησς να μαςκάνουν παρέα σεαυτό το μαγευτικό οδοιπορικό σε όλη την διαδρομή ......Φτάσαμε στην θέση Μάρμαρο και από εκεί κάναμε τον γύρω για να φτάσουμε στη απέναντι μεριά του φαραγγιού του κακόλακου κατηφορίζοντας ....Χαθήκαμε στον κόσμο αυτόν για αρκετή ώρα όσπου να φτάσουμε στον καταρράκτη του Κρεμαστού.... Αφήσαμε τα γουρούνια κάτω στον δρόμο και περπατήσαμε λίγο για να φτάσουμε στον χώρο με τα κιόσκια....τα παιδιά για ακόμη μια φορά έπαθαν πλάκα από την μοναδικότητα του τοπίου .........κάτσαμε και φάγαμε εκεί....πέρασε η ώρα ,μεσημέριασε.....και η πείνα μας έπιασε για τα καλά......Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για κόψουμε δεξιά προς:Θέση Λυκοπήγαδα.......Τα σύννεφα να έρχονται και να φεύγουν.......τα αγριολούλουδα να έχουν ανθίσει και να δίνουν έντονες πινελιές κίτρινου χρώματος στο πράσινο τοπίο.....κάθεσαι αποσβολωμένος να να αγναντέψεις το φαράγγι ,που σου δίνεται με όλη του την μαγεία μπροστά στα πόδια σου....και η ζωή δίπλα σου να οργιάζει....διάφορα έντομα και κάτι πράσινες ακρίδες (φανταστικού χρώματος-παραλλαγής)να έχουν γεμίσει τα λουλούδια......σε αυτόν τόπο -βασίλειο, η Μούσα έχει την δική της χάρη.....Ποιό άραγες το όνομά της;;;;;;Η παρέα να φωνάζει:''Τάσο που τα βρίσκεις αυτά τα μέρη;;;;;;''.........χαχαχαχαχαχά!!!!!!Γελάω με όλη μου την καρδιά ,γεμάτος ευχαρίστηση,που μπόρεσα να μοιραστώ και να δείξω τα μέρη αυτά που τα γύρησα και αλώνησα μόνος.... ,έζησα την δική μου Οδύσσεια....έκανα το δικό μου ταξίδι και αφού τα γνώρησα ,τα έδειξα - τα χάρησα στους δικούς μου...Γιατί κακά τα ψέματα άλλη χάρη να γυρνάς μόνος....και άλλη χάρη να τα μοιράζεσαι.... Ήρθε η ώρα να πάμε λίγο πιό πάνω....Στο καταφύγιο της Σαρακατσάνας.......Αυτήν την φορά δεν υπάρχουν χιόνια...ο δρόμος βατός........μέσα από τις υπεραιωνόβιες Μαύρες πέυκες...Και πάλι το καταφύγιο κλειστό....δεν πειράζει.... Το μέρος για ακόμη μια φορά τέλειο..... Ta παιδιά ήταν τρελαμένοι,αλλά εγώ ακόμη πιο πολύ........Ήρθε η ώρα του γυρισμού από τούς γνωστούς πλέον δρόμους για το καταφύγιο.....Η εμπειρία ήταν μοναδική ακόμη και για μένα σε μια τέτοια εποχή....όπου όλα είναι πράσινα.............................http://www.youtube.com/watch?v=bUDKXcUGM3ss Ο γύρος των Πιερίων:140Κμ-Οδοιπορικό μέσα στα Πιέρια:74Κμ Σύνολο:214Κμ.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Μετά τό άρθρο:

Προς την κορυφή Φλάμπουρο(03-01-2010):

http://www.youtube.com/watch?v=rWO_XEhXhnk

Ο γύρος των Πιερίων (27-02-2010):

http://www.youtube.com/watch?v=5fEMI5zwTkY