απο την μοναδική ομορφιά του και τις υπέροχες τοποθεσίες ,που θα σας χαρίσουν μέσα απο απότομες χαράδρες και βραχώδης όγκους,απίστευτη ομορφιά και μια μοναδική μαγεία.Διστυχώς το μεγαλύτερο τμήμα του οδικού δικτύου σήμερα είναι ασφαλτοστρωμένο και το υπόλοιπο είναι έτοιμο και αυτό να ολοκληρωθεί.Αυτό όμως δεν αποτελεί εμπόδιο να επισκεφθείτε αυτόν τον ορεινό όγκο πού επιφυλλάσει στον επισκέπτη πολλές εκπλήξεις απίστευτου κάλλους και αρμονίας, άγριας ομορφιάς και μοναδικών θέσεων που σου προσφέρουν θέα τόσο στο Φαλακρό ,όσο και στο Μενοίκιο. όρος......13-14/02/2010
Ξεκινήσαμε από την πόλη των Σερρών και πήραμε να ανηφορίζουμε για το χιονοδρομικό κέντρο του Λα'ι'λιά...με απότερο σκοπό να φτάσουμε Καπνόφυτο και από 
εκεί για Κατάφυτο μέσω Α
χλαδοχωρίου και Καρυδοχωρίου...Μετά από 19κμ.ασφαλτοστρωμένου δρόμου κόψαμε αριστερά και μετά από 500μ. δεξιά πρός βορά...όσο ανεβαίναμε το τοπίο άρχιζε να ντύνεται στα λευκά και η θέα που μας πρόσφερε μοναδική.Φτάσαμε σε ένα ύψωμα όπου το Μενοίκιο όρος όπως και ο Σερρα'ι'κός κάμπος απλώνονταν μπροστά μας,μαγεύοντας και δίνοντας την υπόσχεση ότι ακόμη δεν είδαμε τίποτα....συνεχίσαμε πιό πάνω και η πρώτη έκπληξη ήρθε αναπάντεχα συναντώντας πέντε πανέμορφα Ζαρκάδια που περνούσαν τον δρόμο κάθετα για να χαθούν μέσα στο δάσος...Το σκούρο καφέ τρίχωμά τους τούς έδινε τέλεια
κάλυψη και το άσπρο τρίχωμ
α της μικρής τους ουράς ,τούς πρόσδιδε μια πινελιά παραμυθένιας ομορφιάς....Μαγεμένοι από την παρουσία τους δεν προλάβαμε να βγάλουμε καμία φωτογραφία,αλλά δεν πειράζει ,στο μέλλον ίσως να μπορέσουμε να κάνουμε και αυτό...Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε από το χιόνι το πολύ και αναγκαστήκαμε να γυρήσουμε πίσω στον κεντρικό δρόμο πρός το χιονοδρομικό κέντρο...το χιόνι δεξιά και αριστερά αρκετό από τα εχιονιστικά που πήγαιναν και έρχονταν καθαρίζοντας τον δρόμο.
.λίγα μέτρα πιό κάτω από την διαστάυρωση πρός το καταφύγιο,πήραμε έναν δρόμο δεξιά μας που έμπαινε μέσα στο δάσος...Παγωμένο το χιόνι πότε μας άφηνε να περπατάμε πάνω του και πότε να βουλιάζουμε μέχρι το γόνατο...Οι μηχανές να δουλεύουν οριακά μέχρι που κόλλησαν και αυτές.....Η κορυφή του Λα'ι'λιά ν
α δεσπόζει από πάνω, χαρίζοντάς μας ένα άγριο θέαμα ...Συνεχήσαμε μέχρι το χιονοδρομικό κέντρο και απο εκεί επιστρέψαμε στο καταφύγιο...όλοι οι δρόμοι που οδηγούν μέσα στο δάσος ήταν κλειστοί.....Κάτσαμε στο καταφύγιο μπροστά στο αναμμένο τζάκι και στρωθήκαμε στα τσίπουρα....Το χιόνι άρχησε να πέφτει με απίστευτη πυκνότητα ....οι συνθήκες αυτές μας έβαλαν την ιδέα να μείνουμε για διανυκτέρευση,αφού δεν μας επέτρεπαν 
να εξερευνήσουμε τα μυστικά του....Δύο άτομα μείναμε τελικά και οι υπόλοιποι πήραν τον δρόμο της επιστροφής...Ανεβήκαμε στο σαλέ του χιονοδρομικού κέντρου να πιούμε ένα ζεστό ρόφημα και να απολαύσουμε το χιονισμένο τοπίο και την 
πίστα......ήρθε η ώρα να γυρήσουμε στο καταφύγιο όπου η ζεστή θαλπωρή του μας γέμησε όμορφα συναισθήματα,φέρνοντας στην μνήμη μας την συνάντηση με τα υπέροχα Ζαρκάδια.......Ο Μηχάλης ,διαχειρηστής του καταφυγίου,ζεστός άνθρωπος, μας έκανε παρέα και μας ετοίμασε ένα βραδυνό λιτό αλλά γευστικότατο...όπου το απολαύσαμε δίπλα στο τζάκι μέχρι αργά ....Την άλλη μέρα επιστρέψαμε πίσω,με την υπόσχεση ότι θα ξαναέρθουμε αφού λιώσουν τα χιόνια.......
εκεί για Κατάφυτο μέσω Α
χλαδοχωρίου και Καρυδοχωρίου...Μετά από 19κμ.ασφαλτοστρωμένου δρόμου κόψαμε αριστερά και μετά από 500μ. δεξιά πρός βορά...όσο ανεβαίναμε το τοπίο άρχιζε να ντύνεται στα λευκά και η θέα που μας πρόσφερε μοναδική.Φτάσαμε σε ένα ύψωμα όπου το Μενοίκιο όρος όπως και ο Σερρα'ι'κός κάμπος απλώνονταν μπροστά μας,μαγεύοντας και δίνοντας την υπόσχεση ότι ακόμη δεν είδαμε τίποτα....συνεχίσαμε πιό πάνω και η πρώτη έκπληξη ήρθε αναπάντεχα συναντώντας πέντε πανέμορφα Ζαρκάδια που περνούσαν τον δρόμο κάθετα για να χαθούν μέσα στο δάσος...Το σκούρο καφέ τρίχωμά τους τούς έδινε τέλεια
κάλυψη και το άσπρο τρίχωμ
α της μικρής τους ουράς ,τούς πρόσδιδε μια πινελιά παραμυθένιας ομορφιάς....Μαγεμένοι από την παρουσία τους δεν προλάβαμε να βγάλουμε καμία φωτογραφία,αλλά δεν πειράζει ,στο μέλλον ίσως να μπορέσουμε να κάνουμε και αυτό...Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε από το χιόνι το πολύ και αναγκαστήκαμε να γυρήσουμε πίσω στον κεντρικό δρόμο πρός το χιονοδρομικό κέντρο...το χιόνι δεξιά και αριστερά αρκετό από τα εχιονιστικά που πήγαιναν και έρχονταν καθαρίζοντας τον δρόμο.
.λίγα μέτρα πιό κάτω από την διαστάυρωση πρός το καταφύγιο,πήραμε έναν δρόμο δεξιά μας που έμπαινε μέσα στο δάσος...Παγωμένο το χιόνι πότε μας άφηνε να περπατάμε πάνω του και πότε να βουλιάζουμε μέχρι το γόνατο...Οι μηχανές να δουλεύουν οριακά μέχρι που κόλλησαν και αυτές.....Η κορυφή του Λα'ι'λιά ν
α δεσπόζει από πάνω, χαρίζοντάς μας ένα άγριο θέαμα ...Συνεχήσαμε μέχρι το χιονοδρομικό κέντρο και απο εκεί επιστρέψαμε στο καταφύγιο...όλοι οι δρόμοι που οδηγούν μέσα στο δάσος ήταν κλειστοί.....Κάτσαμε στο καταφύγιο μπροστά στο αναμμένο τζάκι και στρωθήκαμε στα τσίπουρα....Το χιόνι άρχησε να πέφτει με απίστευτη πυκνότητα ....οι συνθήκες αυτές μας έβαλαν την ιδέα να μείνουμε για διανυκτέρευση,αφού δεν μας επέτρεπαν 
να εξερευνήσουμε τα μυστικά του....Δύο άτομα μείναμε τελικά και οι υπόλοιποι πήραν τον δρόμο της επιστροφής...Ανεβήκαμε στο σαλέ του χιονοδρομικού κέντρου να πιούμε ένα ζεστό ρόφημα και να απολαύσουμε το χιονισμένο τοπίο και την 
πίστα......ήρθε η ώρα να γυρήσουμε στο καταφύγιο όπου η ζεστή θαλπωρή του μας γέμησε όμορφα συναισθήματα,φέρνοντας στην μνήμη μας την συνάντηση με τα υπέροχα Ζαρκάδια.......Ο Μηχάλης ,διαχειρηστής του καταφυγίου,ζεστός άνθρωπος, μας έκανε παρέα και μας ετοίμασε ένα βραδυνό λιτό αλλά γευστικότατο...όπου το απολαύσαμε δίπλα στο τζάκι μέχρι αργά ....Την άλλη μέρα επιστρέψαμε πίσω,με την υπόσχεση ότι θα ξαναέρθουμε αφού λιώσουν τα χιόνια.......11/04/2010
Τα χιόνια έλιωσαν και ήρθε η στιγμή να ολοκληρώσουμε το οδοιπορικό μας σε αυτά τα όρη της Βροντούς.....Φτάσαμε στο χιονοδρομικό...η πίστα είχε ακόμη χιόνια που δεν 
μας
άφησαν να ανέβουμε μέχρι επάνω στον Λα'ι'λιά....Είχαμε και ένα πρόβλημα...κόπηκε η φυσούνα από ένα ημιαξόνιο πίσω στην μηχανή μου...Δεν θα έχανα πάλι αυτήν την περιήγηση με τίποτα..Και έτσι συνέχησα...κατηφορίσαμε και κόψαμε δεξιά στον δρόμο ο οποίος είχε κάποια υπολοίματα από χιόνι,για να φτάσουμε στην "πλατεία των Ξυλοκόπων" ή ''Μπαλτά-Τσαίρ''..από εκεί ξεκινάνε πολλά μονοπάτια...ένα από αυτά (λίγο πριν σε μια στροφή)ξεκινάει και το μονοπάτι που οδηγεί στον "Βράχο της Κατί
γκας"(η παράδοση μας πληροφορεί για μιά κοπέλα,την Κατίγκα, που ο αγαπημένος της την άφησε και αυτή δεν άντεξε και έπεσε εκεί,παίρνοντας το όνομά της.)...μία θέση που πρέπει οπωσδήποτε να πάμε 
αφού έχει φανταστική θέα...και έτσι ξεκινήσαμε...Ένα μονοπάτι πνιγμένο μέσα στις οξυές και στρωμένο από ένα χαλί με μώβ κρόκους,μάς οδηγεί σε έναν βράχο και σε ένα μπαλκόνι με απίστευτη θέα,στο χείλος μιας βαθιάς χαράδρας.....Ανεβήκαμε στον βράχο και φτάσαμε στην πίσω πλευρά για αντικρύσουμε απέναντί μας το Μενοίκιο ό
ρος......Συνεχήσαμε μέσα από το δάσος πέρνοντας τον δρόμο για Καπνόφυτο...Ένας δρόμος που σε λίγο καιρό θα ασφαλτοστρωθεί πλήρως και αυτός..αλλά η ομορφιά του μοναδική , αφού οι εναλλαγές της χλωρίδας(Οξυιές και πεύκα),μας αποζημιώνουν στο έπακρο...Τα αρπακτικά
πουλιά , από τις κορυφές των δέντρων να πετάγονται και το πιό όμορφο είναι η δεύτερη συνάντησή μας με Ζαρκάδια....πετάχτηκαν και πέρασαν τον δρόμο για να μπούν μέσα στο δάσος και να σταματήσουν για λίγο νας μας κοιτούν, πριν χαθουν μέσα στα δέντρα...αυτή ή
ταν και η ευκαιρία για μιά φωτογραφία που ίσα-ίσα πρόλαβα και έβγαλα..με το ζόρι διακρίνονται.....αλλά είμαι ευτυχισμένος έστω και έτσι...φτάσαμε στο Καπνόφυτο και από έκεί στο Αχλαδοχώρι...μικρά γραφικά χωριά,πνιγμένα στην ήσυχη ομορφιά.....Συνεχήσαμε και φτάσαμε στο Καρυδοχώρι με σκοπό να
πάμε στο Κατάφυτο,αλλά οι δρόμοι πολλοί με αποτέλεσμα να πάρουμε ένα από τούς πολλούς χωματόδρομους όπου μας έβγαλε εκτός πορείας,βορειοανατολικά του Λα'ι'λιά 
στον δρόμο πρός Άνω Βροντού.....Μετά το Καρυδοχώρι η διαδρομή είναι φανταστική κατά μήκος ενός ρέματος,που πολλές φορές σε κάνει να σταματήσεις και να αφεθείς σε μια ομορφιά μοναδική....Μία στάση πρίν το χωριό της Ανω-βροντούς,στον χώρο αναψυχής δίπλα στον δρόμο που στα κι'οσκια του φάγαμε και βρήκαμε ένα προσωρινό καταφύγιο από την βροχή...Στην Πλατεία του χωριού συναντήσαμε κάποιους από τούς λιγοστούς κατοίκους για να πληροφορηθούμε ότι από εκεί δεν μπορούμε 
να ανέβουμε στο Κατάφυτο,παρά μόνο μέσω Κάτω Βροντούς....αλλά δεν μας βόλευε αυτή η διαδρομή 
γιατί από εκεί θέλαμε να κατέβουμε ολοκληρώνοντας την κυκλική περιήγησή μας...
Πέρασε και ή ώρα και αποφασήσαμε να επιστρέψουμε.....Κάναμε μια στάση κοντά στον δρόμο πρός Ανω-Βροντού για μερικές ακόμη φωτογραφίες του Φαλακρού
μας
άφησαν να ανέβουμε μέχρι επάνω στον Λα'ι'λιά....Είχαμε και ένα πρόβλημα...κόπηκε η φυσούνα από ένα ημιαξόνιο πίσω στην μηχανή μου...Δεν θα έχανα πάλι αυτήν την περιήγηση με τίποτα..Και έτσι συνέχησα...κατηφορίσαμε και κόψαμε δεξιά στον δρόμο ο οποίος είχε κάποια υπολοίματα από χιόνι,για να φτάσουμε στην "πλατεία των Ξυλοκόπων" ή ''Μπαλτά-Τσαίρ''..από εκεί ξεκινάνε πολλά μονοπάτια...ένα από αυτά (λίγο πριν σε μια στροφή)ξεκινάει και το μονοπάτι που οδηγεί στον "Βράχο της Κατί
γκας"(η παράδοση μας πληροφορεί για μιά κοπέλα,την Κατίγκα, που ο αγαπημένος της την άφησε και αυτή δεν άντεξε και έπεσε εκεί,παίρνοντας το όνομά της.)...μία θέση που πρέπει οπωσδήποτε να πάμε 
αφού έχει φανταστική θέα...και έτσι ξεκινήσαμε...Ένα μονοπάτι πνιγμένο μέσα στις οξυές και στρωμένο από ένα χαλί με μώβ κρόκους,μάς οδηγεί σε έναν βράχο και σε ένα μπαλκόνι με απίστευτη θέα,στο χείλος μιας βαθιάς χαράδρας.....Ανεβήκαμε στον βράχο και φτάσαμε στην πίσω πλευρά για αντικρύσουμε απέναντί μας το Μενοίκιο ό
ρος......Συνεχήσαμε μέσα από το δάσος πέρνοντας τον δρόμο για Καπνόφυτο...Ένας δρόμος που σε λίγο καιρό θα ασφαλτοστρωθεί πλήρως και αυτός..αλλά η ομορφιά του μοναδική , αφού οι εναλλαγές της χλωρίδας(Οξυιές και πεύκα),μας αποζημιώνουν στο έπακρο...Τα αρπακτικά
πουλιά , από τις κορυφές των δέντρων να πετάγονται και το πιό όμορφο είναι η δεύτερη συνάντησή μας με Ζαρκάδια....πετάχτηκαν και πέρασαν τον δρόμο για να μπούν μέσα στο δάσος και να σταματήσουν για λίγο νας μας κοιτούν, πριν χαθουν μέσα στα δέντρα...αυτή ή
ταν και η ευκαιρία για μιά φωτογραφία που ίσα-ίσα πρόλαβα και έβγαλα..με το ζόρι διακρίνονται.....αλλά είμαι ευτυχισμένος έστω και έτσι...φτάσαμε στο Καπνόφυτο και από έκεί στο Αχλαδοχώρι...μικρά γραφικά χωριά,πνιγμένα στην ήσυχη ομορφιά.....Συνεχήσαμε και φτάσαμε στο Καρυδοχώρι με σκοπό να
πάμε στο Κατάφυτο,αλλά οι δρόμοι πολλοί με αποτέλεσμα να πάρουμε ένα από τούς πολλούς χωματόδρομους όπου μας έβγαλε εκτός πορείας,βορειοανατολικά του Λα'ι'λιά 
στον δρόμο πρός Άνω Βροντού.....Μετά το Καρυδοχώρι η διαδρομή είναι φανταστική κατά μήκος ενός ρέματος,που πολλές φορές σε κάνει να σταματήσεις και να αφεθείς σε μια ομορφιά μοναδική....Μία στάση πρίν το χωριό της Ανω-βροντούς,στον χώρο αναψυχής δίπλα στον δρόμο που στα κι'οσκια του φάγαμε και βρήκαμε ένα προσωρινό καταφύγιο από την βροχή...Στην Πλατεία του χωριού συναντήσαμε κάποιους από τούς λιγοστούς κατοίκους για να πληροφορηθούμε ότι από εκεί δεν μπορούμε 
να ανέβουμε στο Κατάφυτο,παρά μόνο μέσω Κάτω Βροντούς....αλλά δεν μας βόλευε αυτή η διαδρομή 
γιατί από εκεί θέλαμε να κατέβουμε ολοκληρώνοντας την κυκλική περιήγησή μας...όρους απέναντί μας...χαζεύοντας το τοπίο ανάμεσα μας.....και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής....Ένα οδοιπορικό που μας έκανε πολλές φορές να σταματήσουμε να απολαύσουμε,
τα φαράγγια,τους βραχώδεις όγκους που ξεπροβάλουν μέσα από το δάσος,τις απότομες χαράδρες και φυσικά τα αρπακτικά 
πουλιά που πετάγονται από τα δέντρα και τα παραμυθένια Ζαρκάδια που χώνονται και χάνονται μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον....το σπίτι τους...που εμείς σαν επισκέπτες πρέπει να σεβαστούμε.........Δείτε: http://www.youtube.com/watch?v=7cHAJzpEWDs
Χάρτης διαδρομής
