ΕΥΒΟΙΑ 19-23.07.09

Aπό Γλύφα με το καράβι στον Αγιόκαμπο-Πύργος-Ωρεοί.Στάση για μιά φωτογραφία του Ταύρου των Ωρεών.Συνέχεια στην Ιστιαία για επίσκεψη του μουσείου φυσικής ιστορίας το οποίο ήταν κλειστό (μόνο καθημερινές!!!!!!!).Ακολουθούν Πευκί-Αρτεμίσιο-Γούβες-Αγριοβότανο-Ακρ.Αρτεμισίου.Ένα φανταστικό λιμανάκι με θέα το Ποντικονήσι-Σκιάθος-Σκόπελος.Απόλυτη ησυχία,άγρια ομορφιά,καθαρή ακτή,πεντακάθαρα νερά δεν σε αφήνουν να φύγεις.Η απόφαση για διανυκτέρευση ήταν άμεση.Τα πεύκα από πάνω,η φωτιά σε μια πρόχειρη μικρη εστία που άναψα και η δύση ηλίου, συνέθεταν ένα υπέροχο τοπίο.Κάπου εκεί στην θαλάσσια περιοχή έγινε και η ναυμαχία με τον Περσικό στόλο.Γεμάτη ιστορία αυτή η Ελλάς.Όπου και άν σε οδήγηθείς σε τούτα τα μέρη.
Η ακτή είχε πολλά ξύλα που μου έδωσαν την δυνατότητα να μπορώ να την διατηρήσω όλο το βράδυ.Μέχρι τώρα με έχει εντυπωσιάσει σε όλη την διαδρομή το πευκόδασος που είναι πυκνό και τα σακουλάκια με την ρητήνη που είναι καρφωμένα πάνω στους κορμούς των δέντρων και τα μαζεύουν οι ντόπιοι(πηγή ενός μικρού εισοδήματος).Την επόμενη ημέρα στόχος η επίσκεψη του απολιθωμένου δάσους μεταξύΚερασιών και Ιστιαίας.Ελληνικά-βασιλικά-Παπάδες-Κερασιά.Η αναζήτησή του απολιθωμένου δάσους με οδήγησε στούς καταρράκτες του Δρυμώνα.Είναι μεταξύ Κερασιάς-Δρυμ.ωνα.Υπάρχουν πινακίδες.Ένα φανταστικό τοπίο που οδήγείσαι μέσω ενός μονοπατιού.Δέν είχε πολλά νερά αλλά η ομορφιά σε ανταμείβει.Υπάρχει και ένα μικρό αναψυκτήριο κοντά στον δρόμο, που μπορείς να ξαποστάσεις και να απολαύσεις την υσηχία του πλατανόδασους που υπάρχει δίπλα και τα πουλάκια που έχουν μάθει να βρισκουν τροφή κάτω από τα τραπέζια και έρχονται μέχρι τα πόδια σου.(Κοκκινολαίμηδες και τσίχλες).Επιστροφή στην Κερασιά για να βρώ το απολιθωμένο δάσος.Οι ντόπιοι φιλόξενοι και εξυπηρετικοί,μου εξήγησαν 'οτι δέν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πάρκο όπως είχα στο μυαλό μου(Λέσβος),αλλά θέλει να ψάξεις μέσα στο δάσος.Αρκέστηκα στην φωτογραφία που πήρα από ένα κομμάτι που είχε ο διοκτήτης στο καφενείο.Κρίμα
ο δήμος να μην έχει κάνει ένα μικρό μουσείο,ένα μικρό πάρκο,κάτι επιτέλους.......!Στην συνέχεια Αγία Άννα-Στροφυλιά-Κεχριές-Δάφνη-Μυρτιά και είσοδος στο Κανδήλιον όρος.Η χαρά μου μεγάλη.Επιτέλους αρχίζει η εξερεύνηση ενός όρους.Γεμάτο πεύκα,χωματόδρομοι μόνο για οχήματα 4χ4 και φυσικά για γουρούνες.......!!!!!
Για την διάσχηση του Κανδηλίου όρους χρειάζεται καλή χρήση χάρτη-πυξίδας και οξεία δυνατότητα προσανατολισμού.Σε αυτό το όρος δεν υπήρχε ψυχή εκτός του ορυχείου ασπρολίθου(μια ακόμη πληγή στην φύση),μιά διαδρομή 50 περίπου χιλιομέτρων.Είναι μία πρόκληση,μία περιπέτεια να μπαίνεις και να προσπαθείς μόνος τελείως , να διασχείσεις μια οροσειρά ή ένα δάσος-όρος,χωρίς να ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις και να βγείς εκεί που θέλεις για να συνεχίσεις την μικρή σου περιπέτεια που στην συγκεκριμένη περίπτωση ονομάζεται "Εξερεύνηση της Εύβοιας".Έτσι λοιπόν βγήκα αλώβητος στο Τρούπι-Δαφνούσα-Προκόπι,για να επισκεφθώ τον Ναό τού Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.Άναψα ένα κεράκι για την μανούλα μου και ένα για την Κα Καίτη σύζυγος ενό καλού μου φίλου που και αυτή έχει περιπέτειες με την υγεία της.Έφτασε η ώρα 17:58.Η κούραση καλή.Πιο κοντινή παραλία στόν χάρτη ¨Πήλιον".Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.Μετά από 13κμ. έχω φτάσει σε μία ακόμη ήσυχη παραλία.Εδώ οι τοπικές αρχές,σοφές για ακόμη μια φορά ενώ υπάρχει μεγάλος χώρος για camping, έχουν κλείσει και απαγορέψει την κατασκήνωση......!!!!!!!!!!Μετά από συζήτηση με ντόπιους , για ακόμη μιά φορά κατάλαβα ότι δεν παιζόμαστε με τίποτα,όσον αφορά το θέμα:"βιομηχανία τουρισμού¨=0....!!!!!!Εγώ κατασκήνωσα........!
Επόμενη εξερεύνηση o Πυξαριάς και να βγώ Λιμνιώνα.Προκόπι-Παγώντας-Μαρκάτες.Είσοδος στο βουνό με φοβερές-πανέμορφες διαδρομές.Πολές διασταυρώσεις.Δεν με ένοιαζε εάν έβγαινα αλλού.Συνάντησα έναν ακόμη κτηνοτρόφο όπου πήρα πολύτιμες πληροφορίες για τους δρόμους όπου έπρεπε να πάρω.Πετρώδες έδαφος-ομίχλη και δυνατός άνεμος σου δίνουν την αίσθηση ότι είσαι σε ένα άγριο βουνό.Το αντιανεμικό έβγαλε τα λεφτά του.Όσο ανέβαινα τόσο δεν ήθελα να τελειώσει η διαδρομή.Ο δρόμος στενός και μέσα από τα βουνά να φαίνεται το Αιγαίο,κάτω χαμηλά.Κοντα στην κορυφή , άρχησε να αχνοφαίνεται μέσα από την ομίχλη και η εκκλησία της Παναγίας.Εκεί συνάντησα μιά γυναίκα να περιποιειται τον χώρο.Επιστροφή και η καινούργια διαδρομή είναι μέσω του δρόμου προς Αγιο Κοσμά τον Αιτωλό , να βγώ Τοριά-βιργινή.Μια απίστευτης ομορφιάς διαδρομή που με οδήγησε σε ένα ακόμη εκκλησάκι των Αγίων Πάντων.Έκατσα κάτω από το μικρό καμπαναριό και απόλαυσα την υσυχία και την γαλήνη του δάσους.Μόνο κάποιες κίσσες ακούγονταν.Έβγαλα να φάω κάτι ,μπήκα στην εκκλησία άναψα τα καντηλάκια και ξεκίνησα πάλι.Ο δρόμος με οδήγησε στα μεγάλα λατομεία της ¨¨ΛΑΡΚΟ¨¨που εξορύσεται το νικέλιο.Μεγάλη καταστροφή του περιβάλλοντος.Μεγάλες εκτάσεις πληγωμένες,εκχερσωμένες,σκαμένες σε με
γάλα βάθη.Σαν τέρατα τα μεγάλα φορτηγά να μεταφέρουν το μώβ χρώματος χώμα με το πολύτιμο μετάλευμα,μετατρέποντας το πανέμορφο πευκοδασωμένο όρος σε εφιαλτικό σεληνιακό τοπίο με τους ήχους των μηχανών τους.Και ξανά να απορείς για το είδος μας,πόσο απόμακρος και καταστροφικός είναι ο πολιτισμός που έχουμε αναπτύξει για το ζωντανό ών που ονομάζεται Γαία και τα είδη - αδέρφια μας που συγκατοικούν μαζί μας πάνω σ'αυτήν.Πήρα ένα κομμάτι νικέλιο(πιστεύω ότι είναι τέτοιο),για ενθύμιο.Απλά και από την άλλη, σκέφτεσαι ότι υπάρχει δουλιά-απασχόληση και για τους ντόπιους,οι οποίοι δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις που αναγκάζονται και καταφεύγουν στην Αθήνα για οποιαδήποτε δουλιά.
Αρχίζει ο κατήφορος με σκοπό τον Λιμνιώνα.Ανάμεσα από δύο βουνά το Γερακοβούνι από αριστερά και τον Καλπακόβραχο,κατεβαίνει ο δρόμος.Μεγάλη εντύπωση μου κάνει ο Καλπακόβραχος όπου στους πρόποδές του,υπάρχει ακόμη ένα μεταλείο και στα δεξιά μου(όσο είμαι ακόμη ψηλά) έχει δρόμο ο οποίος οδηγεί μακρυά κοντά στην κορυφή του.Εναν δρόμο που είναι για επίσκεψη. Στενός,μόνο για οχήματα 4χ4,όπου σε όλη την διάρκεια του ,είχε κατολισθήσεις,μερικά πεσμένα δέντρα και γενικά είχες τον φόβο μήπως χρειαστεί και γυρήσεις πίσω αναγκασμένος από κάποια σοβαρή διάβρωση του δρόμου.Συνάντησα και έναν ντόπιο να μαζεύει ρίγανη.Λίγο πριν φτάσω πάνω έκανα ένα τσιγάρο και πρόλαβα να φωτογραφήσω ένα κιρκινέζι (εάν δεν κάνω λάθος-από το μικρό του μέγεθος και τον τρόπο που πετά).Γεμάτος χαρά καθόμουν και χάζευα την θέα που είχα στα πόδια μου,οι δρόμοι σαν φιδάκια φαίνονταν,ένιωθα τόσο τυχερός που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αυτά τα υπέροχα βουνά και παραλίες και ανυπόμονος τί ακόμη μου κρύβει η Εύβοια.Ο δρόμος τελικά οδηγεί σε ένα πλάτωμα όπου έχει ταίστρες για τα ζώα του κάποιος ντόπιος (γίδια).Ετσι ξεκίνησα τον γυρισμό από διαφορετικό δρόμο ο οποίος περνά μέσα από ένα ακόμη λατομείο και είναι πιο σύντομος,γιατί σε βγάζει κατευθείαν στον δρόμο χαμηλά.Η επιστροφή σου δίνει την δυνατότητα να την δείς με άλλη ματιά την διαδρομή που έχεις κάνει.







Αγ.Σοφία-Λιμνιώνας.Ένας όρμος φανταστικός-ήσυχος-ωραία ακτή-ελεύθερο camping.To πρώτο που έκανα ήταν να πώ σε έναν τύπο ("φοβερό μέρος'') και εκείνος χαμογέλασε και με φώναξε για μιά κρύα μπύρα στο τροχόσπιτό του.Ακολούθησε μια βουτιά,φαγητό-ντούζ και ένας καλός ύπνος κάτω από μια παχιά σκιά ενός δέντρου,μέσα στην απόλυτη ησυχία(όλοι την είχαν πέσει για ύπνο) παρά το πλήθος των σκηνών.Επόμενος προορισμός:Πυργάκια πιο πάνω από τούς Στρόπωνες, μέσω του όρους "Δελφι" .Τί με περιμένει????Τί θα δώ?????μέσω Νίκης-Κοτσικίων-Αγριοσυκιάς-Γλυφάδας-είσοδος στο βουνό.Ένα ακόμη όμορφο βουνό πευκόδασους.Δέν έβγαλα καμία φωτογραφία αφού τα πευκόδαση τα έφαγα με το κουτάλι.Κάπου όμως έχασα τον δρόμο και βρέθηκα πιο κάτω από τους Στρόπωνες.Η βενζίνη τέλειωσε πιο πρίν και έβαλα το κάνιστρο το στρατιωτικό των 5 λίτρων.Άλλο άγχος τώρα εάν θα με βγάλει.Συναντώ στον δρόμο έναν ντόπιο.Μου λέει" μην ανησυχείς και εγώ Στρόπωνες πάω".Εντάξει....."εάν μείνω θα με βρείς στον δρόμο να μου δώσεις καύσιμο".Βέβαια το καλοκαίρι στα βουνά δεν είχα ποτέ πρόβλημα.Πάντα υπάρχει κόσμος(κτηνοτρόφοι-ταξιδιώτες-ποδηλάτες κ.τ.λ.)να σε βοηθήσει.Δέν είναι χειμώνας.Έτσι χωρίς να χρειαστώ άλλο καύσιμο (μ'έβγαλε)έφτασα Στρόπωνες.Βράδυασε.Λάμαρη-παραλία Χιλιαδούς.Όλα τα λεφτά.Πρίν φτάσεις στην παραλία στα δεξιά σου έχει πλατανόδασος.Ελεύθερο camping-κόσμος-τροχόσπιτα-σκηνές.Μέσα στην παραλία τίποτα.Μόνο μαγαζιά στην σειρά που σου προσφέρουν φαί-διαμονή-διασκέδαση.Μπράβο κάτι οργανωμένο.Άλλη νοοτροπία πιό πολιτισμένη.Όλα όμορφα.Πήγα μέχρι το τέλος της παραλίας κα γύρησα.Έκατσα σε ένα μαγαζάκι κα έφαγα.Αμέσως ήρθε κόσμος και πιάσαμε παρέα.Όπως και σε κάθε μέρος που έχω ήδη πάει μέχρι τώρα.Η γουρούνα είναι πόλος έλξης-λίγο και η εμφανισή μου(πυκαμισάκι ΥΑΜΑΗΑ-ΙΤΑΛΙΑ-λίγο το κράνος του πιλότου)με περνούσαν όλοι για ξένο.Από τους Ωρεούς (στην αρχή-στο πρώτο μέρος που έκανα στάση) με έβγαζαν φωτογραφίες.(παραδείγματα να μην αναφέρω σε άλλα μέρη που έτρεχαν και με μιλούσαν στα Αγγλικά ).Άλλο που δεν ήθελα και εγώ-παρέα.Το βασικό όμως είναι ότι είναι ανοιχτοί άνθρωποι.Φιλότιμοι και καλές ψυχούλες έτοιμες να σε βοηθήσουν.Η παραλία έχει την δική της μαγεία.Έχει κάτι μεγάλους ξεκάρφωτους βράχους,λές και κάποιος γίγαντας έριξε μια ζαριά στην παραλία και παράτησε τα ζάρια.Τί έχεις κυρία Εύβοια ακόμη να μας δείξεις και να μας τρελάνεις????Διανυκτέρευση λοιπόν δίπλα σε ένα από τα ζάρια στην ακτή.
Eπόμενος προορισμός Μανίκια,μέσω του Όρους Ξηροβουνίου , με απώτερο σκοπό την διέλευση του Όρους Ολύμπου.Παραλία Μετοχίου-Μετόχι΄(ένα χωριό μέσα χωμένο στο δάσος που περιμένει να το ανακαλύψεις).Η θέα απίστευτη με το Μετόχι κάτω και το ξεροβούνι μέσα στην ομίχλη για να σου θυμίζει ότι εκεί είναι κάπως ψηλά.Αρχίζει η ανάβαση και φτάνεις σε ένα σημείο που πρέπει να πάρεις τον δρόμο αριστερά για να πας εκεί που έχεις σκοπό.και δεξιά όμως να πάς ποιός ξέρει τί ομορφιές σου επιφυλάσει η μαμά Εύβοια.Φοβερή θέα,δίπλα οι κορφές των διπλανών όρεων,στενός κακοτράχαλος και συνάμα τέλειος δρόμος με την χλωρίδα να οργιάζει μέσα στα βραχώδη εδάφη.Θεέ μου!!!!!!!!!Βγαίνω σε πολλές διαταυρώσεις όσο και να μπορείς να κρατήσεις τον πρασανατολισμό σου ....χάνεσαι.Πάλι οι κτηνοτρόφοι θα με υποδειξουν τί να κάνω.Επιλέγω έναν δρόμο που με βγάζει Ταξιάρχες.Κάτω κοντά στην Κύμη.Φανταστική διαδρομή με θέα που σε αποζημειώνει με τον καλύτερο τρόπο.Συνεχίζω να δώ και την Κύμη.Επιστροφή από Καλημαριανούς-Διρρεύματα-Βρύση πρός Μανίκια.Μετά την Βρύση προς Μανίκια ,η διαδρομή είναι μοναδίκή.Ανάμεσα από δύο βραχώδη βουνά , το φαράγγι που σχηματίζεται δεν παίζεται.Και είσαι στην άκρη του ενός και προχωράς σε έναν δρόμο που τα βράχια τα έχεις πάνω από κεφάλι σου.Ενα είδος βράχου ,με μιά μορφοπλασία και χρώμα που έχω συναντήσει μόνο στα Τέμπη και στην Κάλυμνο.Βγαίνω Μανίκια.Αυτό που άρεσε είναι ότι οι λάμπες φωτισμού των κολωνών του δρόμου,παίρνουν ενέργεια από ηλιακούς συλλέκτες ,που είναι εγκατεστημένοι σε κάθε κολώνα.Γαμώτο.......!!!!!!!Είναι τόσο δύσκολο να το κάνουμε παντού???????????Και αυτό το έκανε ένας Δήμος σε ένα χωριό τόσο απόμακρο....που έχει ρεύμα.....!!!!Τέλος πάντων φτάνω στην Σέτα την ΄Ανω.Μετά από 9κμ. στρίβω προς τον μίστρο.Θα βγώ?????Πρέπει για να μην κάνω ολόκληρο κύκλο.Αρχίζει η επιστροφή.Κουράστηκα.Ηθελα να βγώ στην Κάρυστο -στο όρος Όχη-στο Δρακόσπιτο.Αλλά πολλά τα χιλιόμετρα.Μίστρος-Πούρνος-Πισσώνας-Αρτάκη-Ψαχνά-Παγώντας-Προκόπι-Λιμνη-Χρόνια-Ροβιές.Ένα μέρος ήσυχο με επιτέλους ήσυχη θάλασσα-Ήλια-Αιδηψώς(χαμός από κόσμο και διασκέδαση-Λουτρά Γιαλτρών-Αγ.γεώργιος-Κάβος-Λιχάδα-Γιάλτρα-Αγιόκαμπος-Γλύφα-Αχχίλειον μέσω ακτής Αγ.Δημητρίου.Αναγκάστηκα από τα παληκαράκια του λιμενικού της Γλύφας να πάω στο Αχχίλειον γιατί δεν μπόρεσαν να σηκωθούν από τίς καρέκλες τους να με εξυπηρετήσουν και να με πούν ναί Κύριέ μου μπορείς εδώ να αφήσεις το αυτοκίνητό σου μαζί με το τρέιλερ και να μπείς στήν Εύβοια.Δέν πειράζει έμαθα και δύο άλλα μέρη πού έχω να λέω για τον κόσμο τους.(Αγ.Δημήτριος και Αχχίλειον όπου μιά γυναίκα ανέλαβε η ίδια να προσέχει το αυτοκίνητο και το τρέιλερ και κράτησε το τηλέφωνό μου εάν προέκυπτε κάτι.ΑΥΤΑ...............................................................................ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ-ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ 780κμ. ΜΕ ΤΗΝ ΓΟΥΡΟΥΝΑ

VIDEO: http://www.youtube.com/watch?v=3XhmAjec3_8

ΛΙΜΝΗ ΔΟΙΡΑΝΗ 02-03-2008

Τόσες φορές ανέβηκα στο όρος Κερκίνη(Μπέλλες) βλέποντας από πάνω την λίμνη και έλεγα να την επισκεφτώ κάποια στιγμή.Και έτσι έγινε.Το τοπίο μαγευτικό τριγύρο.Το όρος Κερκίνη ,το μνημείο της μάχης του 1918 και το χωριό απέναντι της F.Y.R.O.M. , πλαισιώνουν την λίμνη.'Ολα ήσυχα,γαλήνια......Η ακτή αποτελείται απο θραύσματα κελύφων μαλακίων.Τα νερά πεντακάθαρα.Συνεχίζω καταμήκος της λίμνης όσο μπορώ να πάω με την γουρούνα.Μεγάλη στεναχώρια και συνάμα μεγάλη οργή αισθάνθηκα,βλέποντας τα πλαστικά σκουπίδια,τόσο μέσα στην λίμνη,όσο και στην ακτή.Ντροπή μας ,απέναντι σε όλα τα είδη που ζουν εδώ.



















Πάνω απο το κεφάλι μου να πετούν σταχτοτσικνιάδες,αργυροπελεκάνοι,κορμοράνοι,πρασινοκέφαλες πάπιες.....χαμός.Σαν τρελός έκανα με την φωτογραφική μηχανή.Δεν ήξερα τι να προλάβω να φωτογραφίσω.Στο βάθος του παρυδάτιου δάσους, μια συνοικία από εκαντοντάδες κορμοράνους.Έχω σβήσει την μηχανή και περπατώ σιγά - σιγά,προσπαθώντας να προσσεγγίσω μια ομάδα από πρασινοκέφαλες πάπιες.Ταυτόχρονα από πάνω μου πετάνε αργυροπελεκάνοι και πιο πέρα οι πελωριοι σταχτοτσικνιάδες.Φοβερή εμπειρία.Απερίγραπτη χαρά να μπορώ να τα φωτογραφίσω από τόσο κοντά.


























Εντύπωση μεγάλη παρουσιάζει η συνοικία του παρυδάτιου δάσους των κορμοράνων.Τα δέντρα είναι κατάλευκα από τα περιτtώματα των εκατοντάδων μελών της,λές και έχει χιονίσει......



Έχει πέσει ο ήλιος,πίσω από το χωριό της F.Y.R.O.M.,το οποίο είναι σε απόσταση αναπνοής από το δικό μας ήσυχο ακριτικό χωριό.Η ώρα της επιστροφής.Μερικές τελευταίες φωτογραφίες με το υπέροχο δειλινό.Το ιστορικό και ηρωικό μνημείο τών Ελλήνων πεσόντων για την απελευθέρωση των τόπων μας,στέκει εκεί πάνω για να μας θυμίζει τους 500 νεκρούς και 2500 τραυματίες του 1918.Ακόμη ένας τόπος τόσο υπέροχος και με βαριά ιστορία για τους μεταγενέστερους εμάς νεοέλληνες που ούτε την γλώσσα μας δεν μπορούμε να κρατήσουμε.Ένα πιάτο με γριβάδι ή ίσως με γουλιανό και μια σαλάτα θα είναι το τελευταίο πραγμα που θα πάρω σε ένα απο τα πολλά ταβερνάκια του χωριού,πριν επιστρέψω πιο πλούσιος..........................!!!!!!!!!!!!

ΠΑΙΚΟ-ΜΕΓΑΛΑ ΛΙΒΑΔΙΑ-ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΣΚΡΑ 08/07/2006 k 21-22/06/2008

21/07/2008
Δύο καθαρά τετρκίνητα α.τ.v. ξεκινήσαμε από Γουμέννισα πρός Κάρπη και μέσα από χωματόδρομο Καστανερή.Η βλάστηση οργιώδης γεμάτος ο τόπος από καστανιές.Μπήκαμε στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο πρός Μεγάλα λιβάδια,ωραία διαδρομή από δεξιά το φαράγγι του Στραβοποτάμου.Μετά από λίγο,στάση στον χώρο αναψυχής του Στραβοποτάμου.Ένα μικρό λιβαδάκι μας οδηγεί στον χώρο όπου μπορείς να κατασκηνώσεις εάν θές,με παγκάκια ,πολύ νερό και πλούσια βλάστηση.

Από αριστερά χωνόμαστε μέσα στο βουνό προς καταφύγιο τραβοποτάμου,το οποίο είναι σε άθλια κατάσταση.
Συνεχίζουμε μέσα από οξιές και μικρά χωραφάκια για τα Μεγάλα Λιβάδια.Ένα οροπέδιο εμφανίζεται μπροστά μας.Μιά ξαφνική αλλαγή τοπίου στα 1200μ με μικρές λίμνες και πατατοχώραφα παντού.Συνεχίζουμε για Αρχάγγελο-Κούπα με τελικό προορισμό τους καταρράκτες του Σκρά.Εκεί θέλω να πάω τον φίλο μου τον Γιάννη με την κόκκινη την Polaris 800.Στην γαλαζοπράσινη λιμνούλα,με τα παγωμένα νερά της και τους καταρράκτες της.Σε ένα τοπίο που βγήκε θαρρείς από ένα παραμυθιένιο κόσμο νεράιδων και ξωτικών.Παλαιότερα είχε χωματόδρομο ο οποίος τώρα έδωσε την θέση του σε άσφαλτο που μας οδηγεί στους καταρράκτες.Μια γέφυρα μας οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο.Οργιαστική βλάστηση,κλιματσίδες,φουντουκιές,πλατάνια,κισσοί και ο μακρινός ήχος των νερών.Πρώτο θέαμα η λίμνη,με τα χρώματα να παίζουν από πράσινο σε μπλέ και γαλάζιο.Συνεχίζουμε πιο πάνω για την σπηλιά γεμάτη σταλακτίτες.Αυτήν την φορά δεν είχε νερό να πέφτει και να γλύφει τα ασβεστολιθικά πετρώματα.Συνεχίζουμε πιο πάνω σε ένα τοπίο γεμάτο με βράχια τα οποία η φύση τα έντυσε πράσινα.Εδώ περιμένεις ανά πάσα στιγμή να εμφανιστεί μπροστά σου κάποιο ξωτικό σε αυτό το παραμυθένιο τοπίο.Ήρθε η ώρα για επιστροφή στην λίμνη να κάνουμε ένα μπανιο στα πεντακάθαρα νερά της. Τό νερό παγωμένο(πρέπει να μπείς σιγά-σιγά)αλλά δεν γίνεται να μην βουτίξεις......δέν μπορείς να αντισταθείς...η ανάσα κόβεται....πολύ κρύο το νερό...αλλά η εμπειρία,ανπέρβλητη...παραμυθένια....Συγνώμη για το φτωχό μου λεξιλόγιο που χρησημοποιώ..αλλά το παραμύθι ει΄ναι μια λέξη που θα σας έρθει πολλές φορές στο μυαλό σας όταν αντικρύσετε αυτό το θέαμα.......

VIDEO:http://www.youtube.com/watch?v=J2Be2lBsyl4

08/07/2006

Ο ξάδερφός μου ο Νίκος μου συστήνει έναν προορισμό :Τούς καταρράκτες του Σκρά.Νίκο πού είναι;;;;;Στην Κούπα δίπλα....στο Πάικο......Τέλος ,άλλο που δεν ήθελα....πληροφορίες,χάραξη διαδρομής και δρόμο......Τότε είχα ένα γουρουνάκι το οποίο τού ήπια το αίμα...οδικώς....τότε έκανε και την πρώτη εξερεύνησή μου στον κόσμο αυτού τού όρους...μόνος,δειψασμένος για περιπέτεια και γνώση-εμπειρία........Τότε ήταν πιό όμορφα μιάς και είχε νερό στα Μπατάνια-καταρράκτες του Σκρά......παραθέτω κάποιες φωτογραφίες για να απολαύσετε την πραγματικά μοναδική ομορφιά αυτού τού τόπου.....που πρέπει όλοι να επισκεφθούμε με οποιδήποτε μέσο....έστω και Ι.Χ....δεν έχει σημασία....αφού είναι ένας χώρος για όλη την οικογένεια και για κατασκήνωση ακόμη...και για φαγητό....και....και......Θα αντικρύσετε μια λιμνούλα ....ένα παραμύθι......και ένα σχοινί να κρέμεται για να δώσει ένα ακόμη χαρακτήρα εξωπραγματικό....Όνειρο όλη θέαση αυτού του πραγματικά , μοναδικού τόπου...που σε γυρνάει σε παραμύθια πους μας έλεγαν οι πρόγονοί μας....που μας δείχνουν οι χολυγουντιανές ταινίες.....και εμείς τα έχουμε στα πόδια μας......Αυτή είναι η Ελλάδα μας......Αυτός είναι ο σκοπός που γράφω.....να τα δεί ο κόσμος και να έρθει πιό κοντα στην φύση...να τα αισθανθεί ο καθένας μας που ψάχνει απεγνωσμένα να βρεί έναν τόπο να ταξιδέψει στον παιδικό του κόσμο....τον χώρο που μπορεί να αισθανθεί.... άνθρωπος,

εναρμονισμένος με την φύση,με τα πουλιά με τα ζώα,χωρίς να τα κάνει κακό.....να θυμηθεί πώς ήταν κάποτε ο παράδεισος.....και να πιστέψει ότι υπάρχει ακόμη και πρέπει να τον προστατέψει πριν είναι πολύ......πολύ αργά......