Συνολικές προβολές σελίδας

Σελίδες

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2021

               Όρος Βέρμιο  21-25 Αυγούστος 2021                          

                         Καταφύγιο Σέλι                     

                                      

Πέρασαν πολλά και είπαμε να επισκεφθούμε ξανά αυτό το υπέροχο τόπο.Πήραμε λοιπόν τον δρόμο μέσα από την Βέροια και ξεκινήσαμε για το Κάτω Βέρμιο ή Σέλι.Μέσα από μία πανέμορφη διαδρομή φτάσαμε στο καταφύγιο στο χιονοδρομικό κέντρο.Είχαμε επικοινωνήσει με τούς ανθρώπους του καταφυγίου, τον θοδωρή και τον Γιώργο κλείνοντας έτσι δυό κρεβάτια.Μόλις φτάσαμε μας εντυπωσίασε το τοπίο σε υψόμετρο 1530μ.,μέσα στο καταπράσινο φαράγγι  του Σελίου μήκους 5 χλμ. , που συναντά την φανταστική δασική διαδρομή μεταξύ κορυφογραμμών  Σελίου και 3-5 πηγαδιών.Φτάσαμε το απογευματάκι από Θεσσαλονίκη άνετα και ξεκούραστα μέσα από την Εγνατία οδό και τον όμορφο επαρχιακό δρόμο Βέροιας Σελίου (συνολικά 95χλμ.).





Στο καταφύγιο ήταν και οι δύο άνθρωποι του καταφυγίου και μας ξενάγησαν στον χώρο του όμορφου και πολύ καθαρού καταφυγίου.Μπροστά μας σαν από σκηνικό θεάτρου ,οι μεταλικοί πύργοι από το έρημο lift στην πλαγιά,ξεπροβάλλουν σαν όντα από άλλον κόσμο ξεχασμένο προς το παρόν.Θα ξεκινήσουμε από την επόμενη ημέρα να μπούμε στην αγκαλιά του Βερμίου όρους,ένας ορεινός όγκος με άφθονα νερά,πλούσια βλάστηση αλπικά λιβάδια και πυκνά δάση από μαύρη πεύκη,καστανιές ,φλαμουριές και οξιές.Eκεί γνωρήσαμε και τον Δημοσθένη με ένα on-off ktm advnture, ο οποίος προσφέρθηκε να μας πάει επάνω στην κορυφή Αρσούμπαση.Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε από την ήπια πλαγιά του χιονοδρομικού για να φτάσουμε στην κορυφή πιάτο και από εκεί στην κορυφή Αρσούμπαση όπου η θέα ήταν πανέμορφη στα 1874μ.Μιά διαδρομή καθαρά off road,αλλά βατή για μηχανές.Μέσα από τα σύννεφα ο ήλιος φώτιζε με τις ακτίνες του όλο το το σκηνικό.Οι αισθήσεις μας στο κόκκινο να προσπαθούν να συλλάβουν ακόμη έναν θυσαυρό της φύσης που απλώνεται μπροστά στα μάτια μας.Η παρουσία της τσιμεντένιας στήλης που υποδηλώνει την κορυφή και το πέπλο ομόχλης που καλύπτει τις κορυφογραμμές κάτω μας ,προκαλούν μια απόκοσμη αίσθηση.Είπαμε να πάρουμε την επιστροφή και στα μισά της διαδρομής πήραμε τον χωματόδρομο να επιστρέψουμε στο καταφύγιο.Ο σύντομος  χωματόδρομος σε καλή κατάσταση με πολλές  γεμάτες νερολακούβες(αφού την προηγούμενη ημέρα έβρεξε),μέσα από πυκνό δάσος μας οδήγησε στο χιονοδρομικό κέντρο.Ακολούθησε ένα όμορφο βράδυ,με ωραίο φαγητό και αρκετή δροσιά αφού ο υδράργυρος κατέβηκε στους 12 βαθμούς και σκεπαστήκαμε κουβερτούλες να βάλουμε στα πόδια μας.






Η επόμενη ημέρα μας βρήκε στον δρόμο με κατεύθυνση το χωριό Άνω Σέλι και τελικό προοσρισμό το χωριό Άγιος Παύλος(Κουτσούφλιανη),μέσω 3-5 πηγαδιών.Η διαδρομή εναλλάσωταν  από αλπικά λιβάδια(τα παρχάρια) των ποντίων,πυκνά δάση,αλπικά τοπία και κορυφές.Απίστευτη διαδρομή άν και κάναμε λάθος στον δρόμο αρχηκά αφού κατευθυνθήκαμε προς τούς λιβαδότοπους που οδηγούν προς Ξηρολίβαδο,αλλά δεν πειράζει γιατί οδηγήσαμε δρόμους μέσα από πολύ όμορφα τοπία.Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι τα δάση είναι καταπράσινα και πάντα θα βλέπαμε κάποιο ζαρκάδι να πετάγεται μπροστά μας.Βαθυπράσινη ζούγκλα…..ναι αυτή είναι η τέλεια έκφραση για το ρέμα Μιτελίτσα.Χρειάζονται χιλιάδες λέξεις για να περιγράψουμε την απίστευτη ομορφιά που αντικρύσαμε. 










Φτάσαμε στην Κουτσούφλιανη ήπιαμε τον καφέ μας και πήραμε τον δρομο της επιστροφής.Αυτήν την φορά κάναμε μια παράκαμψη και πήραμε τον δρόμο για το εκλησσάκι του Αγίου Πνεύματος.Μια πολύ όμορφη διαδρομή στις κορυφογραμμές του Βερμίου.Κοντά στο καταφύγιο ανάγκης στα 3-5 πηγάδια υπάρχουν οι κεραίες από εκεί μπήκαμε μέσα ,περάσαμε την κορυφή Βουλγάρα.Δεν αντέξαμε κάναμε μια στάση να θαυμάσουμε το αλπικό τοπίο.Από την πλευρά του χιονοδρομικού οι οξιές σταματούσαν απότομα στο αόρατο τείχος του αλπικού υψόμετρου.Συνεχήσαμε για την Κορυφή Τρούλος στα 2010μ.Συναντήσαμε τον τάφο του Σμηναγού Προκόπιου Διδασκάλου.Δόξασε την πατρίδα μας στα πεδία των μαχών στην Αλβανία και στην Μέση Ανατολή για να πέσει το 1946 λόγω νέφωσης στον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο.Ότι απέμεινε από το κορμί του και αφού έλιωσαν τα χιόνια θάφτηκε σε αυτόν το απέρριτο τάφο και ο χώρος ονομάστηκε¨Αεροπόρος¨.Φτάσαμε στην κορυφή,η θέα καταπληκτική.






Γυρήσαμε πίσω στον τάφο του σμηναγού και περάσαμε απέναντι.Κακοτράχαλος ο δρόμος μας οδήγησε στο εκλησσάκι του Αγίου Πνεύματος.Ενα κοπάδι πρόβατα και ένας Βοσκός ,λίγα μέτρα πιο κάτω ,συνέθεταν την τέλεια εικόνα στο αλπικό τοπίο.Από την μία πλευρά μόνο οξιές και από την άλλη πλευρά (του δρόμου που ήρθαμε )μόνο πεύκα …απίστευτες εικόνες …….Τί βουνό και αυτό…δεν σταματάει να μας εκπλήσει ποτέ.Ανάψαμε κεράκι και κλάτσαμε να ζήσουμε τον θυσαυρό που απλώνεται τριγύρω μας.Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.Δεν κόψαμε δρόμο δεν αλλάξαμε πορεία….ακριβώς όπως ήρθαμε.Θέλαμε να ξαναδούμε τα πάντα για ακόμη μια φορά.Έτσι περάσαμε πάλι από τα αλπικά λιβάδια και την βαθυπράσινη ζούγκλα, για να φτάσουμε στο καταφύγιο γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες που μόνο στο βέρμιο θα μπορούσαμε να τις αποκτήσουμε.Συνολική διαδρομή περίπου 98 χλμ.


















Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε με προορισμό το πάρκο ελαφιών,κοντά στην Ι.Μ. Αγίου Βαζελώνος ,πιο πάνω από το χωριό του Αγίου Δημητρίου.Στον κάμπο της Πτολεμαΐδας.Μέσα από μια όμορφη διαδρομή,περνώντας μέσα από τα αλπικά λιβάδια πήραμε τον κατήφορο και φτάσαμε στον Άγιο Δημήτριο ,μέσω Ακρηνής.




Σταματήσαμε για έναν καφέ και πήραμε πληροφορίες άν μπορούσαμε να πάμε από το πάρκο των Ελαφιών στο Ξηρολίβαδο.Οι άνθρωποι μας είπαν ότι είναι δύσκολος δρόμος και πιθανών κλειστός.Συνεχήσαμε τον δρόμο μας για το πάρκο με σκοπό να προσπαθήσουμε να βγούμε βόρεια προς Σέλι.Φτάσαμε στο πάρκο των ελαφιών.Η πόρτα σε προϊδεάζει για το τι θα συναντήσεις.Σε μία έκταση 70στρ. ζούν τα ελάφια και τα ζαρκάδια περίπου 60 ατομα.Ένας χώρος πανέμορφος με πολλές εγκαταστάσεις για πικ-νικ,ψησταριές,μια πανέμορφη εκλησσία του Αγίου Παντελεήμονα και κάποιες λιμνούλες με ψαράκια.Είμασταν τυχεροί....δεν υπήρχε κόσμος.Απόλυτη ησυχία να ακούμε μόνο τα αυτόματα ποτιστικά που είχε βάλει ένας εθελοντής να ποτίζεται το γρασίδι και να ταΐσει αυτά τα μοναδικά ζώα με μήλα.Η εμειρία μοναδική.Πήραμε μαζί μας καρότα και καλαμπόκι.Έρχονταν τα ζώα και τρώγαν από τα χέρια μας.Να τα βλέπεις από κοντά,να τα φωτογραφίζεις…..η χαρά μας ήταν ατέλειωτη…άξιζε ο κόπος.Κάτσαμε σε ένα από τα πολλά τραπέζια και φάγαμε παρακολουθώντας τα.Το δασάκι από την κάτω πλευρά γεμάτα ζωή …κίσσες,δεντροτσομπανάκοι,αετομάχοι,χελώνες…..μέχρι και πράσινους δρυοκολάπτες πετύχαμε…απίστευτη εμπειρία…κάτσαμε τουλάχιστον δύο ώρες…








Είπαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής,συνεχίζοντας πιο πάνω με την ελπίδα να βγαίνει ο δρόμος για το Σέλι.Πέρασε η ώρα δε θα πηγαίναμε προς Ξηρολίβαδο.Αρχήσαμε να ανεβαίνουμε …άρχησε και ο χωματόδρομος ο οποίος μας οδήγησε μέσα από ένα υπέροχο βαθύ δάσος  στον κεντρικό δρόμο προς Ξηρολίβαδο ή προς το Σέλι.Η διαδρομή εύκολη αλλά καταπληκτική,πολλές φορές χάνονταν μέσα στα χόρτα για να την ξαναβρείς μετά από κάποια μέτρα.Τα κλαδιά από τις οξιές χαμήλωναν στον δρόμο…πεσμένα πεύκα δεξιά και αριστερά…αλλά ο δρόμος ανοιχτός…έτσι μας δώθηκε η αυκαιρία να συνεχήσουμε και να γνωρήσουμε ακόμη ένα υπέροχο κομμάτι του Βερμίου.Φτάσαμε στο Κάτω Βέρμιο,μέσα στο χωριό και είπαμε να πιούμε έναν καφέ.Αλλά τελικά συναντήσμε αναπάντεχατον φίλο μας τον Γιάννη Μεταξά με την οικογένειά του.Ηρθαν από την Αθήνα και γυρήζανε τα βουνα της βόρειας Ελλάδας.¨Πάμε Γιάννη κατευθείαν στο καταφύγιο ¨του είπα και έτσι μας βρήκε το βράδυ διπλά χαρούμενους …τόσο από την διαδρομή μας ,όσο και από την αναπάντεχη για μας συνάντηση.Πέρασε και αυτή η ημέρα,μέσα στην μαγευτική ησυχία του καταφυγίου και την όμορφη δροσιά που σου παρέχει το βουνό.Αυτή η διαδρομή ήταν περίπου 69 χλμ.











Την τέταρτη ημέρα ημέρα είπαμενα ξεκουραστούμε.Ξυπνήσαμε το πρωΐ και πήγαμε στο χωριό να πάρουμε μπουγάτσες.Δεν βρήκαμε και φύγαμε με τσάντες από τυρόπιτες ,γαλατόπιτες και τυροπιτάκια διάφορα.Κατά τις 12:00  πέσαμε για ύπνο εγώ και η Μάτα και ξυπνήσαμε στις 14:30.Περιμέναμε ακόμη έναν φίλο μας τον Κωνσταντίνο Κούλη,να έρθει με ένα Kawassaki Brute Force,να μας πάει σε δικά του κομμάτια.Ο Κωνσταντίνος ζεί και εργάζεταισε αυτά τα μέρη και είναι γνώστης του Βερμίου.Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε για ακόμη μια φορά μέσα στην παραμυθένια αγκαλιά της Βερμιώτικης φύσης,να κόβουμε βόλτες σε απίστευτες διαδρομές περίπου 70χλμ.Το απόγευμα ήρθε….έπρεπε να φύγουμε στην πόλη μας…Σε ποιόν να περιγράψεις τα συναισθήματά σου?Γεμάτος εικόνες ,μυρωδιές,εντυπώσεις,σκέψεις και βιώματα……που όλα αυτά σου αναπτύσουν το συναίσθημα της αρμονίας και του ωραίου,της αυθεντικότητας και προσωπικής αυτονομίας-ελευθερίας….επιστρέφω στην γκρίζα πόλη μου…με την υπόσχεση ότι πολύ σύντομα θα μπορέσω να ξαναβρεθώ στην παραμυθένια αγκαλιά της φύσης.Ο Νίτσε άλλωστε έγραψε:¨Λατρεύουμε να είμαστε έξω,μέσα στην φύση,επειδή δεν έχει καμιά άποψη για εμάς.¨

 













Τα videos: