ΚΕΡΚΙΝΗ-ΜΠΕΛΛΕΣ 28/12/07 k 19-20/01/2008(μοναχικές εξορμήσεις)

Τι να πρωτοπώ για αυτήν την λίμνη;;;;;Απο΄ποιό ταξίδι να ξεκινήσω;;;;Τι να πρωτοαναφέρω;;;;;Τα Κρούσια όρη;;;;Την ίδια την λίμνη;;;;Το όρος κερκίνη(Μπέλλες);;;;Τους ανθρώπους που υπάρχουν εκεί;;;Τους ανθρώπους που έχουν επισκεφτεί αυτούς τους τόπους;;;Τί να πρωτοπώ και από πού να ξεκινήσω!!!!!!!!!Η όλη εμπειρία και πρώτη επαφή ξεκίνησε από τον διακαή μου πόθο να γνωρήσω αυτό τον χώρο, διαβάζοντας τόσα μα τόσα άρθρα..........!!!!

28/12/2007

Έχω πάρει τις πληροφορίες μου...χα!χα!χα!Θα φύγω με το γουρούνι και όχι με το τρέιλερ.Μέσω Σειχ-Σού,Κουρί,λίμνη Κορώνεια,Λευκοχώρι,θεοδόσια,Ελληνικόν,(Κρούσια Όρη),Ποντοκερασιά-Λιθότοπος.Στην Λίμνη πού τόσο θέλω να γυρήσω και από εκεί Ανω-Πορόια-Όρος Κερκίνη(Μπέλλες)Θέση 1777 .Αναγκαστική Οn Road διαδρομή από Καβαλάρι έως Λευκοχώρι (32κμ).Στο κτήμα Παπαιωάννου(ένας φανταστικός μηλεόνας,που προσφέρεται για φαγητο-καφέ-ποτό-ιππασία.Από εδώ θα ξεκινήσω και την αφήγησή μου.Σταμάτησα για έναν καφέ στον καλό μου φίλο Κώστα,μετά από 1:45 λεπτά διαδρομή.Είχε αρκετή ψύχρα.Ο Κώστας φοβόταν μην χαθώ.Δεν μπορούσα να του δώσω να καταλάβει , πόσο ήθελα να βγάλω αυτήν την διαδρομή και να αντικρύσω την Κερκίνη.Δώσαμε ραντεβού στον κτήμα του το βράδυ,όταν θα γυρνούσα.Επόμενη στάση στο γραφικό γεφυράκι στο χωριό Μελάνθιον.Από εκεί στο Ελληνικόν και μετά απο 1,5κμ.μέσα στα Κρούσια όρη.Μια μαγευτική διαδρομή με μόνο όπλο τον δυνατό προσανατολισμό μου.Ήξερα που έπρεπε να βγω,προς ποιά κατεύθυνση.Άλλωστε τα Κρούσια όρη,όπως και κάθε άλλο βουνό αυτόν τον καιρό είναι γεμάτο κυνηγούς για αγριογούρουνα,οπότε σε μια δύσκολη στιγμή μπορείς να ρωτήσεις.Στα Κρούσια όρη μπορείς να χαζέψεις από την άγρια φύση,ανάμεσα στις οξιές-τις βελανιδιές και πεύκα.Μια διαδρομή που σε κάποια σημεία χώνεται η μηχανη μέσα στην λάσπη και δεν ξέρις εάν θα βγείς.Μετά από περίπου μιας ώρας διαδρομή βρέθηκα στο ξενοδοχείο έξω από την Ποντοκερασιά.Έκοψα αριστερά για να αρχήσω να κατηφορίζω προς την λίμνη.Το τοπίο έχει αλλάξει και βρίσκομαι σε ένα φανταστικό δάσος από πεύκη.Φοβερή ομορφιά.Συνεχίζω για να φτάσω μετά από 45 λεπτά διαδρομή στον Λιθότοπο.Το τοπίο ήσυχο,γαλήνιο,η λίμνη να σφύζει από ζωή.Ροδοπελεκάνοι,σβουτηχτάρια.....Κορμοράνοι,νερόκοτες .....Τσικνιάδες...κεφαλοπράσινες πάπιες........χαμός.....!!!!!!Θα πιώ έναν ακόμη καφέ,κοντά σε κάτι ψαράδες,που είχαν στρώσει το τραπέζι από νωρίς , κοντά σε μια φωτιά και τα λέγανε.Ντράπηκα να πάω από μόνος μου αλλά αυτοί καθόλου.Με φωνάξανε και κέρασαν τσίπουρο.Τα είπαμε λές και γνωρίζόμασταν χρόνια.Απλοί και καλοσυνάτοι άνθρωποι.Μαγεμένος από τον τόπο,τους ανθρώπους,έκατσα κοντά στίς δύο ώρες.Ήθελα να δώ καί άλλα,να κάνω τον γύρο της λίμνης,να δώ το παρυδάτιο δάσος και ότι άλλο προέκυπτε.Χαιρέτησα τούς φίλους και ξεκίνησα τον γύρω της λίμνης.
Μιά πανέμορφη παραλήμνια διαδρομή σε οδηγεί σε ανοικτής πρόσβασης μέρη στην λίμνη.Παράδεισος.Έκανα πολλές στάσεις,η λίμνη στα πόδια μου και οι κορυφές του Μπέλλες απέναντι που στη θέα τους,δεν μπορείς παρά να δώσεις υπόσχεση ότι όσο τον δυνατόν πιό γρήγορα θα ανέβεις για μιά φιλική συνάντηση.Λιβαδιά-Μανδράκι-Βυρώνεια-στάση στην γέφυρα τού Στρυμώνα.Η παραστρυμώνια διαδρομή που σε οδηγεί στο παρυδάτιο δάσος είναι φοβερή.Εκεί θα συναντήσεις και τα περίφημα νεροβούβαλα.Μετά από αρκετή διαδρομή μπήκα στο παρυδάτιο

δάσος.Μου΄ρθε να κλαψω από την χαρά μου.Ήμουν στο σπίτι των κορμοράνων.Εκαντοντάδες φωλιές,περίμεναν να δεχθούν τους νοικοκύρηδές τους ,την κατάλληλη στιγμή.Το έδαφος λασπώδες επικύνδηνα σε πολλα σημεία που δηλωνει την έντονη παρουσία νερού πρόσφατα.Ηρθε η ώρα να συνεχίσω για τηνολοκλήρωση του γύρου της λίμνης.Ποιός ξέρει τι άλλο θα δώ;;;;;Βρίσκω έναν παραλήμνιο δρόμο ακόμη και τον ακολουθώ.Άρχησε να πέφτει ο ήλιος και να δίνει φοβερά χρώματα τόσο στον ουρανό ,όσο και στα νερά της λίμνης.Στάση να βγούν φωτογραφίες.Στάση να συνειδητοποιήσω αυτό που ζώ.Να το απολαύσω(άσχετα εάν έχω πολύ δρόμο μπροστά μου.Δεν με νοιάζει τι ώρα θα φτάσω θεσ/νίκη(μέσα πάλι από τα Κρούσια Ορη).Τα χρώματα δεν καθρεφτίζουν μόνο τα νερά της λίμνης,αλλά και της ψυχής,κάνοντάς σε, πιό πλούσιο,πιό άνθρωπο.......πιο δυνατό να αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα , μακρυά από την φύση.Ξεκίνησα και πάλι χαζεύοντας την λίμνη στά

αριστερά μου,ώσπου έφτασα στον Λιθότοπο.Πήρα τον ανήφορο για τα Κρούσια όρη,παίρνοντας την απόφαση να ξαναέρθω το συντομότερο δυνατόν.Μία στάση έξω από την Ποντοκεριασιά ,για ένα τσιγάρο και επιστροφή για το Κτήμα Παπαιωάννου,στον φίλο μου τον Κώστα.Άρχησε να κατεβαίνει για τα κλά η θερμοκρασία.Επεσε το βράδυ.Ωραία και η νυχτερινή βόλτα.Μετά από 1 ώρα έφτασα στο κτήμα.Ένα ποτό μπροστά στο τζάκι και οι εικόνες της λίμνης και των ανθρώπων της,μ΄εκαναν να νιώθω βασιλιάς.Η απόφαση πάρθηκε.Όσο το δυνατόν πιο σύντομα ξανά....επίσκεψη της λίμνης και του όρους αυτήν την φορά...... !!

Ενα ταξίδι 310κμ....

19-20/01/2008

Ήρθε η ώρα για Μπέλλες.Πάρθηκαν οι κατάληλες πληροφορίες.Μέσα από τα Κρούσια όρη και αυτήν την φορά.Τώρα θα ξεκινήσω την ιστορία από τα Άνω-Πορόϊα.Ένα γραφικότατο χωριό στούς πρόποδες του Μπέλλες.Άρχησα να ανεβαίνω,περνώντας ένα ενεργό φυλάκιο.Το θέαμα φοβερό υποσχόμενο πολλά στην συνέχεια.Έφτασα στην θέση γερμανική βρύση.Το θέαμα σου κόβει την ανάσα.οι κορυφές της οροσειράς πάνω από το κεφάλι σου.Έκοψα αριστερά για να πάω να δω την τοποθεσία Κουρί-Γκιόλ.Ένα μέρος με πυκνοφυτεμένα Σκλήθρα και από πανω το η κορυφή Καρτάλι για να σου θυμίζει την έντον παρουσία των αρπακτικών πουλιών στην απόκρυμνη αυτή βραχώδη τοποθεσία.Το χιόνι σε αυτές τις κορυφές σε προετοιμάζει για άγρια μάχη προς την επίτευξη του σκοπού:ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ.Περνάω την περιοχή Μάβι-Γκιόλ και αρχίζω να ανεβαίνω πρός την περιοχή 1777.Αρχίζει το χιόνι να κάνει την πρώτη του εμφάνιση.Τα χρώματα φανταστικά.Καλή φάση,ξεκινάει η περιπέτεια.Φτάνω στην θέση ομορφοπλαγιά.Ένα παλιό φυλάκιο με ιστορία μεγάλη.Ο δρόμος αρχίζει και γίνεται πιο δύσβατος.Το στρώμα του χιονιού να γίνεται πιο μεγάλο.4χ4 και το γουρούνι να πηγαίνει πιο άνετα.Συναντώ την ταμπέλα 1777.Ωραία είμαστε κοντά.Ανεβαίνω πιο πανω.Το χιόνι αρχίζει να βρίσκει στη κοιλιά του γουρουνιοΤα νερά σχηματίζουν μικρούς καταρράκτες που σε στέλνουν σε έναν κόσμο που μόλις άρχησε η δημιουργία του.Σκύλιασα.Ταμπέλα προσοχή ναρκοπέδιο.Έχουν έρθει και άλλοι εδώ και μας τα είπαν.Δεν τρέχει τίποτα.Άρχησε να βρίσκει η μηχανή.Πίσω και ξανά μπροστά.Αλλα 20 μέτρα ξανά τα ίδια.Τέλος πάντων πήγα καμιά εκατό μέτρα πιο πάνω για να λάβω το μύνημα τέλος.Το φυλάκιο στην κορυφή άρχησε να φαίνεται.Κρίμα εάν υπήρχε ακόμη ένα δυνατό γουρούνι μια ο ένας ,μια ο άλλος μπροστα με συνεχής εναλλαγές πιστεύω θα βγαίναμε.Και ποιός είναι διατεθημένος να το σκίσει το γουρούνι τρελαμένε?????Τέλος πάντων.Ήρθε η ώρα της επιστροφής.Άρχησε να πέφτει ο ήλιος,μόνος στην ερημιά,καλά είναι να αρχίσω να επιστρέφω,να έχω χρόνο να αντιμετωπίσω και καμιά στραβή εάν τύχει.Πήρα τον κατήφορο και στάθηκα στο ιστορικό φυλάκιο της Ομορφοπλαγιάς.Ησυχία σε ένα μέρος που κάποτε γινόταν κόλαση.Η σιωπή του χώρου,καμιά φορά μιλάει έντονα στην ψυχή.Έβγαλα τον φακό και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες.Η μέρα τέλειωσε με φαγητό στα Ανω-Πορόια σε ένα φανταστικό γραφικότατο και απλό ταβερνάκι (Παλιά πλατεία),τρώγοντας καβουρμά και λουκάνικα βουβαλίσια και κάνοντας όμορφη συζήτηση ,πίνοντας κόκκινο κρασάκι και ακούγοντας ρόκ μουσικούλα ελληνική με τον πλέον φίλο μου και ιδιοκτήτη ,Χρήστο.Αργά πήγα για ύπνο σε ένα δωμάτιο που έκλεισα.Η επόμενη μέρα ξεκινά και πάλι με ανάβαση στο Μπέλλες,με σκοπό να βρώ τον δρόμο που θα με βγάλει στο Μανδράκι.Μιά ορεινή παράλληλη διάβαση , από αριστερά η οροσειρά και από δεξιά κάτω η λίμνη.Φοβερή διαδρομή που κατά τόπους,η ομίχλη να σκεπάζει τα πάντα και άλλωτε μακρυνή,να σου προσφέρει ντύνοντας τα όρη με ένα πέπλο αιώνιας ομορφιάς.Ο δρόμος βατός και κατά διαστήματα να συναντάς παράγκες-καλύβες κυνηγών και παρατημένα αυτοκίνητα,με τους επιβάτες τους να κυνηγούν τα αγριογούρουνα, στήνοντας ενέδρες θανάτου στα πανέμορφα αυτά ζώα.Το δάσος, από οξιές γυμνωμένες από τα φύλλα,έχει πάρει ένα παράξενο χρώμα: καφέ-γκρί,με τους δρόμους να φαίνονται σαν μικρά μονοπάτια.Όλα αυτά να συνθέτουν ένα μοναδικό χειμωνιάτικο τοπίο,μέσα σε ένα υπέροχα ήσυχο κόσμο,που σε κάνει να ζηλευεις τα πλάσματα που ζούν εδώ πραγματικά ελεύθερα.Συνεχίζω απολαμβάνοντας όλα αυτά μέχρι που συναντώ την πρώτη κατολίσθηση.Φαίνεται βατή εξαρχής.Απέναντι οι κυνηγοί με παρακολουθούν,έχοντας ανάψει μια φωτιά.Είχε μια μικρή λωρίδα στην άκρη του δρόμου,αλλά επικύνδινη.Η απόφαση είναι να περάσω πάνω από τις κοτρώνες.Αυτή είναι πρόκληση.ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑ!!!!Αυτή είναι φάση.4χ4,αργά και κλείδωμα διαφορικού εμπρός.Τί να κταλάβει το yamaha grizlly 700..!!!!!!!

Οι κυνηγοί να με παρακολουθούν απέναντι από την χαράδρα.Λιγα μέτρα πιό πέρα και άλλη κατολίσθηση ,αυτήν φορα όμως δεν ήταν κοτρώνες,αλλά βράχια σαν την μηχανή.Εθτυχώς όμωσ πέρασα ανάμεσά τους.Μετά από λίγο εφτασα απέναντι και συνάντησα τους κυνηγούς.Τσίπουρο-κρέας καλή παρέα και πληροφορίες.Έψαχνα να βρώ πρόσβαση σε καμία κορυφή.Μου υποδείξαν έναν δρόμο που ανέβαινε προς τα πάνω.Χαιρετιθήκαμε και άρχησα την ανάβαση. Ένας δρόμος για το γουρούνι,να ξεμουδιάσει λίγο.Η χαρά μου μεγάλη και σαν μικρό παιδί δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η ανάβαση.Το παχνίδι άρχησε να παίρνει πολύ άγρια τροπή ,σε σημείο που χάθηκε-τέλειωσε το δρομάκι και πήγαινα όπου έβλεπα ανοιχτό έδαφος με κατέθυνση τις κορυφές που άρχηασαν να φαίνονται καθαρά και κοντά πλέον. Η βλάστηση έχει αραιώσει και τα μόνα εμπόδια είναι βατσινιές-θάμνοι και βράχια.Οι κορυφές απέναντι με χρώματα διάφορα.Ορισμένα βράχια με πράσινο χρώμα να σε παραπέμπουν σε έναν άλλο πλανήτη.Μερικά μέτρα πιο κάτω σήμαναν και το τέλος της προσσέγγισης των κορυφών.Αρχίζει η κατάβαση μέχρι να βρώ τον κεντρικό δρόμο που θα με οδηγήσει στο Μανδράκι.Κατά διαστήματα ,η λίμνη να απλώνεται κάτω από τα πόδια σου,σαν να σου λύνει το μυστήριο της γεωγραφικής της εξάπλωσης.Να φαίνονται καθαρά οι εκβολές του Στρυμώνα ποταμού και το υπέροχο παρυδάτιο δάσος. Από εδώ μπορείς να πάρεις μια ανεπανάληπτη εικόνα της λίμνης.Συνεχίζω να κατεβαίνω προς τα ανατολικά με αποτέσμα μετά από λιίγο να βγώ στην λίμνη του Μανρακίου(ένας αποταμιευτήρας νερού στην ουσία).Το θέαμα πανέμορφο.Τα χρώματα της λίμνης σκούρα πράσινα , με φόντο τις κορυφές της οροσειράς του Κερκίνιου όρους(Μπέλλες)ντυμένο σε αυτό το καφέ-γριζο χρώμα,με κίτρινες πινελιές.Τέτοιες εντυπώσεις,εάν δεν τις ζήσεις , δεν περιγράφονται.Το γυαλί(τ.v)-φωτογραφίες(χαρτί) και οποιδήποτε άλλο μέσο προβολής δεν φτάνουν το ζωντανό.Δέν μπορούν να σου προσφέρουν την αίσθηση του ζωντανού.Της πραγματικής μαγείας. Από την άλλη πλευρά όλη η λιμνη στα πόδια σου, σε απόσταση αναπνοής.Την νιώθεις πιό ζωντανά,πιό κοντά,σου έρχεται η μυρωδιά των νερών της.οι οσμές των πλασμάτων που κατοικούν εκεί,οι πραγματικοί κάτοικοι τής περιοχής.Αυτοί είναι ο ιθαγενείς πλυθησμός.ΌΧΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.Ο άνθρωπος εισέβαλε βίαια στην φύση,κατακρεουργώντας χωρίς μέτρο και σέβαση (στούς υπολοίπους συγκατοίκους του)την ελευθερία της διαβίωσης των άλλων ειδών που είναι αλληλένδετη η επιβίωσή του.Μπήκαμε στούς χώρους τους,στο σπίτι τους και τους δολοφονούμε για χόμπυ,τούς καταστρέφουμε τον τόπο διαβίωσής τους.Τους καίμε και τούς περιορίζουμε σε σημείο εξάληψής τους.Αυτός είναι πολιτισμός ενός τόσο εμφυούς πλάσματος?????Ειλικρινά δεν το νομίζω.Δέν νομίζω ότι αυτός είναι πολιτισμός,καταστρέφοντας τούς συγκατοίκους σου.Είτε είναι χλωρίδα είτε έιναι κάτι πιό ζωντανο :πανίδα.Συγνώμη....σας κούρασα........ ξέφυγα λίγο.

Συνεχίζω την κατάβαση και φτάνω σε ένα οργανωμένο μέρος αναψυχής του τόπου.Η τύχη μου μεγάλη.Φωτογραφία ένα αρπακτικό πουλί. Έφτασα στο Μανδράκι.Όμορφο και γραφικό χωριό.Μόνο που περνάνε οι σιδηροδρομικές γραμμές και το τρένο φτάνει.Ακουμπάει την ταξιδάρια -φευγάτη ψυχή σου.Ένα γεύμα ακόμη βουβαλίσιας προέλευσης γεύμα και συνεχίζω για Βυρώνεια,στο ενυδρείο,ένας τόπος όπου μπορείτε να γνωρίσετε τον τοπικό αυτόχθονο κόσμο.Ψάρια της λίμνης,ερπετά και διάφορες άλλες πληροφορίες για πολλά είδη.Μια αξιοσημείωτη προσπάθεια ανάδειξης της βιοποικηλότητας της περιοχής,ένα όμορφο μουσείο φυσικής ιστορίας,μιά προσωπική μας υποχρέωση να επισκεφθούμε και να στηρίξουμε μιά τέτοια φοβερή προσπάθεια μιάς τοπικής αρχής (πού ανοίγει και θέσεις εργασίας), ενός ανύπαρκτου - ψυχρού , κρατικού μηχανισμού .Το εισητήριο μικρής αξίας-το εγκυκλοπαιδιακό κέρδος(γνώση) μεγάλο. Κατέβηκα στη λίμνη
και ξανακοίταξα το όρος.Πού είμουν και πού είμαι.Συναπαρπαστικά συναισθήματα με κατέκλυσαν.Δεύτερη μέρα σήμερα,νιώθω πραγματικά άρχοντας.Μόνος....... αλλά τόση παρέα, με τόσους ανθρώπους και με τέτοια επικοινωνία ,μάλλον μόνος μπορούσα να την κάνω.Η παρέα σε απομονώνει στους δικούς της ρυθμούς....Θα έρθω όμως και με τα παιδιά,τούς γουρουνάδες που θέλουν να αγγίξουν το άγνωστο,το καινούργιο,το πραγματικό.......Δίνω υπόσχεση σε όσους θελήσουν και αγαπούν να ζήσουν αυτά που έζησα μόνος......αληθεινά και πάνω από όλα ανθρώπινα και συμβατά με τους συγκάτοικούς μας......την χλωρίδα και την πανίδα του τόπου μας............να τους πάρω μαζί μου, να ζήσουν,να μοιραστούν και να αισθανθούν αυτές τις όμορφες και γαλήνιες εμπειρίες αυτού του τόπου....!!!!!!! Η λίμνη με υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκαλιές.Όλα τα είδη της, εκεί, με περίμεναν να τα βγάλω φωτογραφίες.Φανταστική εμπειρία και πιό ολκληρωμένη από την προηγούμενη. Η επιστροφή η ίδια .μεσα από τα Κρούσια όρη.Τέλεια διαδρομή.
Ένα ταξίδι.... 417 χιλιομέτρων..........