ΟΛΥΜΠΟΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ 18/05 κ 08/09/2008

Όλυμπος.....το βουνό των θεών.......μια πρόκληση για όλους να ζήσουν και να αισθανθούν μια πρόγευση του παραδείσου....να έρθουν στα όριά τους....Δέν νοήται φυσιολάτρης να μην πατήσει το πόδι του σε αυτόν τον τόπο τον τόσο σπουδαίο,από κάθε άποψη.Δεν νοήται άνθρωπος που έχει κάποιο σπόρ και να μήν τον επισκεφθεί......

Πρώτο ταξίδι: 18-05-08

Η διαδρομή βγήκε.Πέφτουν τα τηλέφωνα:Νίκος(kawassaki brute forse 750 ----Γιάννης polaris 800---και κανένας άλλος....τι κρίμα.....!Kάτω -Μηλιά-Πέτρα-Κοκκινοπηλός-Πύθιο-Καλύβια-καταφύγιο Χρηστάκη και όσο πιο πάνω γίνεται.......!!!!!Αφήνουμε τα αυτοκίνητα με τα τρέιλερ στο γνωστό μέρος που μας έχουν υποδείξει οι πολύ καλοί και φιλόξενοι άνθρωποι του μοναδικού τοπικού βενζινάδικου ,οι οποίοι τόσες φορές που έχουμε ανέβει στα Πιέρια μας τα προσέχουν ).Εμείς από φιλότιμο και μόνο ,σαν αντάλλαγμα φουλάρουμε τα αυτοκίνητα και τα γουρούνια με καύσιμο σαν ένδειξη της φιλοξενίας και της αγάπης τους προς εμάς.Ξεκινάμε για ακόμη μια φορά , σαν μικρά παιδια να γνωρίσουμε τον άγνωστο Όλυμπό μας.Τόσα έχουμε ακούσει ,τόσα έχουμε διαβάσει,αλλά εάν δεν τον έχεις δεί από κοντά...όλα είναι αέρας κοπανιστός....!!!!!Πρώτη στάση στην Πέτρα( Λόκοβη).Ένα χωριουδάκι γραφικότατο,που το μόνο που κάνουμε είναι να πάρουμε νερό από την πηγή της πλατείας και να ξεκινήσουμε χωρίς πολλα λόγια.Αρχίζουμε να μπαίνουμε στο στοιχείο μας χωματόδρομος , με σκοπό να βρεθούμε στο Ρέμα Ξηρολάκι .Περνάμε από την θέση "Μπάρα" ένα 'ομορφο λιβάδι. Αρχίζουμε την ανάβαση μέσα από το ρέμα.ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΘΕΙ ΣΟΚ.Η ομορφιά απερίγραπτη,τα πεύκα ζώνουν δεξιά και αριστερά το ρέμα,υπάρχει δρόμος και για Jeep,εμείς όμως μπαίνουμε μέσα στο ρέμα,πέτρες παντού κάνουν μια διαδρομή πραγματικά off-road.Ta γουρούνια μας τί να καταλάβουν..????Τρελαμένοι από την καταπληκτική ομορφιά,την μοναδική φυση,την φοβερή διαδρομή για τα μηχανάκια μας και την αναμονή για το τι άλλο μας επιφυλλάσει ο Όλυμπος, δεν σταματάμε για τίποτα.Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.Σε ένα σημείο υπάρχει ένα στενό πέρασμα όπου οι βράχοι φαντάζουν σαν τις συμπληγάδες πέτρες, που πέρασε ο αδερφός και πρόγονός μας Οδυσσέας.Και πάνω να φυτρώνουν με μαγικό τρόπο τα δέντρα.Σταματήσαμε και αφεθήκαμε σε αυτήν την μοναδική ομορφια.Ασβεστολικά πετρώματα, με ένα χρώμα και σχήμα αφάνταστο που σου υπενθυμίζει ότι η φύση είναι μοναδική σαν πηγή ομορφιάς , φαντασίας ,αλλά και το πιο σοβαρο φιλοσοφικό ανά τους αιώνες ερώτημα:ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΕΝΑΡΜΟΝΗΣΗΣ;;;;;;;Η ΤΥΧΗ;;;Ο ΘΕΟΣ;;;;Ξανά σε ερωτήματα,για ακόμη μια φορά.........Συνεχίζουμε για να βγούμε σε κεντρικό χωματόδρομο ο ποίος από αριστερά οδηγεί

προς Ρέμα Ναούμ(έχει και σπηλιές εκει) και δεξιά πρός Κοκκινοπηλό.Εμείς επιλέξαμε να πάμε να δούμε τις σπηλιές προς τα αριστερά.Ένα θεαματικό τοπίο εμφανίστηκε μπροστά μας που μας αντάμειψε πραγματικά.Μόλις περάσαμε τις σπηλιές συνεχίσαμε για λίγο και βρεθήκαμε σε ένα εκληπτικό θέμα.κάτω ακριβώς από τις κορφές.Θέαμα συγκλονιστικό.Έβγαλα τα κυάλια και έπαιζα με την όρασή μου.Η συνέχεια ήταν ο γυρησμός στο σημείο που βγήκαμε απο το Ρέμα ξηρολάκι όχι για να βγούμε πρός Κοκκινοπηλό , αλλά να συνεχήσουμε όσο πήγαι

νε πιο πάνω.Στο βάθος φαίνονταν οι κορυφές.Δεν μας συγκρατούσε τίποτα στο θέμα να δούμε πως φαντάζουν από κάτω οι κορυφές.Και γιατί όχι εάν μπορέσουμε να τις προσεγγίσουμε από κάτω.Περάμε κάποια μαντριά και το τοπίο άλλαξε δραματικά.Ο δρόμος τέλειωσε και άρχισε το παιχνίδι:off-road.Τα βράχια και οι πέτρες έγιναν δραματικά μεγάλες.Τα γουρούνια μόνο με αργό και 4χ4 πήγαιναν.Η βλάστηση αραίωσε τριγύρω μας ,δίνοντάς μας τη αίσθηση του υψομέτρου.Το ρέμα συνεχίζει να ανεβαίνει ,οι κορφές από πάνω μας να φαίνονται και εμείς να έχουμε και να ζούμε, με την ελπίδα ότι ίσως πιο πάνω να μπορέσουμε να βρούμε μονοπάτι να ανέβουμε πάνω.........!!!!Τα γουρουνια σαν κατσίκια να ανεβαίνουν,με LOW k 4x4.Nα χτυπάνε τα βράχια στις ποδιές,εμείς να έχουμε λυσάξει στην κυριολεξεία να ανέβουμε ακόμη πιο πάνω,η σωματική κούραση να μας κάνει να μην αισθανόματε χέρια και πόδια.Το έδαφος,πιό έδαφος;;;;τα βράχια να μεγαλώνουν και η ανάβαση να γίνετα ανυπόφορη και για τους ανθρώπους και για τις μηχανές.Κουρέλια όλοι μας.Σταματήσαμε για λίγο να πάρουμε κουράγιο.Έχω σκυλιάσει.Συνεχίζω μόνος,ο Γιαννης να με βάζει χέρι,ΠΟΥ ΠΑΣ;;;;;Συνεχίζω για λίγο πιο πάνω .........Τέλος....παρέδωσα τα όπλα αφού είδα ότι ούτε τάνκ δεν πάει πιό πάνω.Δεν πειράζει σκέφτομαι έχουμε την ενναλακτική λύση να πάμε από Κοκκινοπηλό-Καλύβια.

Αρχίζουμε τη κατάβαση εξίσου κουραστική.Φτάσαμε επιτέλους στον κεντρικό χωματόδρομο που οδιγεί στον Κοκκινοπηλό.Η βλάστηση και τα δέντρα και πάλι πυκνά δίνοντάς μας μια εξαιρετική και απολαυστική διαδρομή.Πυκνή και πάλι βλάστηση,τα κλαδιά να μπαίνουν μέσα στον δρόμο,διεκδικώντας τον απόλυτο δικό τους χώρο. Συνεχίζουμε και σταματάμε σε ένα ρέμα με νερό.Ξεκουραζόμαστε λίγο και συνεχίζουμε προς Κοκκινοπηλό πάντα.Σε ένα σημείο σταματάμε γιατί φαντάζουν οι κορυφές που είδαμε από κάτω και πολύ πιο κοντά από τις σπηλιές που είμασταν,μαγευτικές και κατά τρόπο , πιο επιβλητικές .Συνεχίζουμε την διαδρομή μας και συναντάμε δυό εντουράδες από Λάρισα.Τα λέμε λίγο,τους φανήκαμε σαν αστροναύτες με τα γουρούνια:"Μπράβο παιδιά είστε βλέπω και κατάληλα εφοδιασμένοι" τί να τούς εξήγήσεις τώρα;Ο πόνος μας είναι να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο ψηλά. Συνεχίζουμε σε ένα από ένα πανέμορφο τοπίο και φτάνουμε στον Κοκκινοπηλό ένα γραφικότατο χωριό.Συνεχίζουμε φτάνουμε Πύθιο(πριν φτάσουμε έχουμε εντοπίσει ένα μεγάλο αριθμό από φανταστικούς σε χρώματα μελισσοφάγους-απερίγραπτη ομορφιά και το πέταγμά τους εξίσου όμορφο)και από εκεί στα Καλύβια.Φουλάρουμε τις μηχανές ,αλλά η πείνα άρχησε πλέον να μας τρώει.Ο ήλιος ανέβηκε αρκετά και άρχησε να μας καίει.Σταματάμε να φάμε.Φάγαμε όλα τα καλούδια τους αλλά η κούραση μας πήρε από κάτω.Αποφασίσαμε να γυρήσουμε πίσω και να ολοκληρώσουμε άλλη φορά τον σκοπό μας.Ο δρόμος που οδηγούσε προς το καταφύγιο Χρηστάκη ανέβαινε σαν φίδι ατέλειωτο, πάνω στο βουνό.Δώσαμε μια σιωπηλή υπόσχεση,πρίν περάσει το καλοκαίρι να έρθουμε ξανά και να ανέβουμε επιτέλους εκεί ,κοντά.... στών θεών τα ανάκτορα.

Δεύτερο ταξίδι:08-09-09
Mέλη της ομάδος: Γιάννης Polaris 800,Παντελής Can-am 800,Μάλαμας Yamaha 350,εγώ Υamaha grizzly 700.Ωραίαααααααα!!!!!!!!!!!!!Αυτήν την φορά είμασταν αποφασισμένοι και με το παραπάνω να φτάσουμε μέχρι το τέλος ,χωρίς πλέον να κάνουμε επιπρόσθετες και πολύ κουραστικές διαδρομές όπως την ανάβαση μέχρι τέλους του ρέματος Ξηρολάκι.Δεν υπήρχε λόγος άλλωστε αφού το έχουμε δεί.Ξεκινάμε και πάλι από την Πέτρα - Ρέμα Ξηρολάκι-Κοκκινοπηλός.Κάνουμε μια στάση,στην γραφηκότατη πλατεία του Κοκκνοπηλού, αναγκαστικά αφού είχαμε ένα τεχνικό πρόβλημα με το can-am και λύνοντας το ,συνεχίζουμε την διαδρομή μας για Καλύβια.Τροφοδοσία καυσίμων και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τον Ολυμπο.H ζέστη φοβερή για ακόμη μια φορά.Σε αυτήν την πλευρά δεν υπάρχει τίποτα να σε δροσίσει.Και όσο βλέπεις το τοπίο χωρίς κανένα δέντρο τρομάζεις.

Φτάνουμε σε ένα σημείο του δρόμου,αρκετά ψηλά,όπου έχουμε μια πανοραμική θέα της διαδρομής που έχουμε κάνει,της διαδρομής που μας περιμένει και μια ανεπανάληπτη θέα από την χαράδρα που έχουμε στα αριστερά μας και είναι εκαντοντάδες μέτρα χαμηλά.Βλέπεις τα δέντρα να έχουν κάνει την φοβερή μάχη τους με το

υψόμετρο,προσπαθώντας να ανέβουν ακόμη πιο ψηλά,μέτρο-μέτρο,πολεμώντας τα όρια που τους επιβάλει η αυστηρή μητέρα φύση.Η θέα απερίγραπτη ότι και να πώ.Το υψόμετρο μεγάλο,οι κορφές αρχίζουν να φαίνονται,το Σκολιό μπροστά μας,η χαρά μας τόσο μεγάλη , που βλέποντας ότι έχουμε ακόμη αρκετή διαδρομή ,νιώθουμε τόσο ευτυχισμένοι......(δεν θέλουμε να τελείωσει με τίποτα αυτο το ταξίδι-εξερεύνηση)...τόσο παιδιά....Αχ!!!!!!!!Γιατί να μην μπορούσα να έκανα μόνο αυτό το πράγμα στην ζωή μου....,αυτήν την δραστηριότητα....να εξερευνώ τέτοια άγνωστα-παραμυθένια μέρη και να γράφω μόνο τις εντυπώσεις μου και να τις μεταδίδω στους ενδιαφερόμενους συνανθρώπους μου......!!!!!!!!!!!Τέτοιες σκέψεις πάντα με αποπέρνουν

σε τέτοια ταξίδια και μετά όταν τελείωνουν δεν θέλω να γυρίσω πίσω,στην ποντικούπολη,στην ανθρώπινη ¨ζούγκλα", 'οπου χάνεις την ψυχή σου και τον πραγματικό σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης......!Συνεχίζουμε να φτάνουμε στο κρυσφήγετο ¨Χρηστάκη".Σεληνιακό τοπίο,βάλαμε την χειμερινή μας ένδυση (πάνω),ο αέρας τόσο ψυχρός-άστα να πάνε,η

βλάστηση χαμηλή,θάμνοι και είδη πεύκου που δεν ξεπερνούν τα 5εκ.Φτάσαμε στο καταφύγιο του Χρηστάκη.Εκεί ο Μάλαμας στάμάτησε.Κουράστηκε με το μικρό yamaha-πισοκούνητο.Εμείς συνεχίσαμε με απότερο σκοπό να ανέβουμε πρός την κορυφή του Σκολιού.Το ορειβατικό μονοπάτι συνεχίζει και εμείς το παίρνουμε να δούμε πού θα μας βγάλει(εάν μπορέσουμε να το ακολουθήσουμε και μέχρι πού).Σε ένα σημείο γίνεται απόκρυμνο τελείως και λέμε να αλλάξουμε πορεία(κυκλική) για να βγούμε ψηλά.Αρχίζω να ανεβαίνω πρώτος , βάζω αργά και 4χ4 ,σαν κατσίκι ανεβαίνει το grizzly 700,η διαδρομή αρχίζει να παίρνει μεγάλη κλίση και τα 'σκαλοπάτια ψηλά,με αποτέλεσμα να σηκώνεται τόσο το γουρούνι που ώρες ,ώρες να νομίζεις όταν σηκώνεται δεν θα ξαναπέσει στο έδαφος αλλά θα αρχίζει να τουμπάρει και δεν θα έχει τελειωμό.Από κάτω ήδη έχουμε θεατές(ορειβάτες ,οι οποίοι σταμάτησαν και μας παρακολουθούν-που πάνε αυτοί οι τρελοί???).Τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν,όσο ανεβαίνουμε ακόμη πιο πολύ.Το γουρούνι σε κάποια στιγμή δεν ήξερες εάν θα κάτσει στο έδαφος ή θα σε τουμπάρει

με τελείως καταστροφικές συνέπειες.Εάν τουμπάριζε δεν θα σταματούσε με τίποτα.Έκανα μια στάση.Σκύλιασα βέποντας τον Παντελή να συνεχίζει προσπερνώντας με,με το can-am.Ξανασυνεχίζω ακόμη μερικά μέτρα.Ωραία η αίσθηση,η αδρεναλίνη στα ύψη.Ευτυχώς επικράτησε η λογική.Σταμάτησα.Πιο κάτω ο Γιάννης σταμάτησε και αυτός.Ο Παντελής με το Can-am , μπόρεσε να ανέβει πολύ πιο ψηλά απ΄ολους.Χαμηλός με 4χ4 και low,εμείς ψηλά μηχανάκια-ψηλό κέντρο βάρους .Ηταν αδύνατον να ανέβουμε εκεί που πήγε.ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΘΑΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.Εμεις είχαμε θάρος ,αλλά τα εργαλεία δεν μας βοήθησαν.Υπάρχουν και πολλά άτομα που έχουν τα εργαλεία αλλά δεν έχουν θάρος.Κάναμε μια κούρμπα στην διαδρομή μας και ανεβήκαμε όσο μπορούσαμε,για να φτάσουμε σε ένα φοβερό θέαμα.Μπροστά μας ξεδιπλωνόταν όλο το ρέμα του ξηρολάκι......αριστερά μας η κορφή του
Χρηστάκη 1707μ. και δεξιά μας η κορυφή του Σκολιού 2905μ.Η αίσθηση απερίγραπτη.Σαν μεθυσμένοι ,το μόνο που μπορέσαμε να κάνουμε ήταν πρώτα να παρακολουθήσουμε τον φοβερό σύντροφό μας να κατεβαίνει από εκεί που ανέβηκε(τον μοναδικό Παντελή)και από την άλλη να χαζεύουμε σαν μικρά παιδιά αυτό που ζούμε.Θεέ μου.......σ'ευχαριστώ........!!!!!Στην συνέχεια κατεβήκαμε και ξαπλώσαμε στο καταφύγιο.Κουραστήκαμε αρκετά.Σαν ψυγείο ήταν εκεί μέσα.Φάγαμε κάτι σάντουιτς που είχαμε μαζί μας.Ηρθε η ώρα της επιστροφής.Γεμάτοι μαγεία,χορτασμένοι από την υπέροχη ομορφιά,δεν βλέπαμε την στιγμή να φτάσουμε σην πλατεία του Κοκκινοπηλού , να κάτσουμε κάτω από τον πλάτανο και να φάμε στην λιτή και υπέροχη με κρέατα ταβερνούλα.ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ.Η επιστροφή έγινε από τον ίδιο δρόμο ,απλά αποφύγαμε το Ρέμα ξηρολάκι.Σταματήσαμε στην Πετρα και ήπιαμε μια μπύρα στην Πέτρα(Λόκοβη),εγώ και ο Παντελής.Ο Γιώργος και ο Γιάννης έφυγαν(αυτοί τρέχουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους σε κάθε ταξίδι , λές και όταν θα πάνε δεν θα το βρούν).Εμείς μείναμε παρέα με ένα υπέροχο πράσινο βατραχάκι στα κάγκελα καθισμένο,όπου δεν έφευγε λές και ήθελε να μας αποχαιρετίσει,που επισκεφθήκαμε τον τόπο του.

Ενα ταξίδι περίπου 205κμ. οff.

Ένα ταξίδι που μπορείνα το κάνει ο καθένας(μέχρι το καταφύγιο Χρηστάκη)-υπάρχει δρόμος, μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες.Ένα ταξίδι στο βουνό των θεών...........

http://www.youtube.com/watch?v=sH8VFK5U6DQ