Δάσος Ελατιάς-Δάσος Φρακτού

Μία ακόμη απόδραση στήν Ελατιά,το μοναδικό στην χώρα μας δάσος Ερυθρελάτης που σε παραπέμπει σε δάση κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.....Στο Δάσος Φρακτού και στο Παρθένο Δάσος,το οποίο είναι διατηρητέο μνημείο της φύσης και αποτελεί σημαντική περιοχή,τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη,από άποψη βιοποικιλότητας ειδών και οικοσυστημάτων.....Μιά αξιοθαύμαστη εμπειρία μέσα από τους δασικούς δρόμους της πανέμορφης και μοναδικής αυτής γωνιάς.......που σου δίνει μια εικόνα απο τις απαρχές της δημιουργίας της πλάσης.....


Η πρώτη μας επαφή με την Ελατιά έγινε στις 22-11-2009 ,στην πανελλήνια χειμερινή μοτοσυγκέντρωση στο Δασικό χωριό Ελατιάς.Την τελευταία ημέρα της διοργάνωσης...δυστυχώς δεν μπορέσαμε να πάμε νωρίτερα....Φτάσαμε στην Δράμα και από εκεί πήραμε τον δρόμο για Σιδηρόνερο και Σκαλωτή...Η διαδρομή δύσκολη για αυτοκίνητα(πολλές στροφές),αλλά όμορφη και ιδίως στην γέφυρα που μας περνά απέναντι από την λίμνη Θυσαυρού του ποταμού Στρυμώνα.Το ποτάμι να κυλά μέσα από τα βουνά και να χάνεται μέσα στο τοπίο....Φτάσαμε στο Σιδηρόνερο , στην Σκαλωτή και χωθήκαμε μέσα στο Δάσος Ελατιάς.Μέσα από Οξιές,κόκκινη πεύκη και ερυθρελάτες,σε ένα ξέφωτο πρόβαλε το δασικό χωριό.Ξεφορτώσαμε τις γουρούνες και συνεχήσαμε γαι το Στραβόρεμα.Η μικρή μας περιήγηση μας άφησε άφωνους από την ομορφιά και το θέαμα του πυκνού δάσους Ερυθρελάτης(φέτος ο χειμώνας μαλακός-μόνο πάχνη στον δρόμο)..οδηγούσαμε μέσα στούς δάσικούς δρόμους και οι Ερυθρελάτες δεξιά και αριστερά πανύψηλες,με την ιδιαίτερη ομορφιά τους αλλά και το μέγεθός τους....Φτάσαμε στο Στραβόρεμα και αρχήσαμε να κατεβαίνουμε....η φυσική ομορφιά του τοπίου και γενικότερα του οικοσυστήματος,μας υποχρέωνε - καθήλωνε σε συνεχείς στάσεις...η ώρα πέρασε και έπρεπε να γυρήσουμε πίσω....δίνοντας την υπόσχεση στο μέλλον για μιά διήμερη περιήγηση τού τόπου αυτού...........Χρειαστήκαμε περίπου 3 ώρες με τα αυτοκίνητα να φτάσουμε στο δασικό χωριό...τελευταίος ανεφοδιασμός βενζίνης μόνο στην Δράμα...
03-04/07/2010
Ήρθε η στιγμή για την διήμερη οργανωμένη εξερεύνηση μας.Αφήσαμε τα αυτοκίνητα στο Σιδηρόνερο(θα μας τα πρόσεχε ο ιδιοκτήτης του παντοπωλείου) και ανεβήκαμε για το δασικό χωριό.Συνεχήσαμε για Στραβόρεμα μέσα σε μια μικρή βροχή.Οι στάσεις πολλές για φωτογραφίες,σε ένα μοναδικό θέαμα.....Αρχήσαμε να ανεβαίνουμε από το Μέγα Ρέμα πότε δεξιά μας και πότε αριστερά μας,χαζεύοντας την ροή του νερού μέσα σε ένα καθαρά ανοιξιάτικο τοπίο.....με τα αγριολούλουδα ολάνθηστα παντού....Φτάσαμε στη θέση Ζήτα(από εδώ μπορείς να συνεχίσεις για το Δάσος Φρακτού ή να κατέβεις για τα Θερμιά και το Παρανέστι).Εμείς συνεχήσαμε για το Φρακτό ή Ζαγκραντένια.....Φτάσαμε στο δασικό εργτάξιο του Φρακτού,αφού περάσαμε την κεντρική πύλη.Το τοπιό μαγευτικό με ερυθρελάτες και δασική κόκκινη πεύκη,δεξιά και αριστερά μας και πυκνές φτέρες και θάμνους.......Μιά γεύση από το πώς μπορεί να είναι το Παρθένο Δάσος το οποίο είναι απαγορευμένο και κλειστό γαι τον οποιοδήποτε επισκέπτη και χρειάζεται άδεια από το δασαρχείο για να επισκεφθείτε...Ένα δέος μας συνεπήρε και μας έστειλε πίσω στον χρόνο..της δημιουργίας της πλάσης....Συνεχήσαμε για Αχλαδόρεμα...Φτάσαμε στην θέση Αυχένας....Η θέα μοναδική ατενίζοντας τα βουνά της Ροδόπης τόσο πρός τον Νότο όσο και πρός τον βορά....Μπήκαμε στο Αχλαδόρεμα και συνεχήσαμε για τον τέταρτο καταρράκτη,ο οποίος φαίνεται από μακριά...Οι βραχώδεις κορυφές καλυμένες σε ένα πέπλο ομιχλης, έχουν ένα φαιοκόκκινο χρώμα με κάθετες μαύρες γραμμές από την ροή των νερών....Παντού υπάρχει νερό να τρέχει στα βράχια.....σε όλη την περιοχή.....θεέ μου...έτσι πρέπει να ήταν και στα χρόνια της δημιουργίας όλη η πλάση.....όσο φτάνουμε στον καταρράκτη το τοπίο μας συγκλονίζει, μας γονατίζει στην κυριολεξία.......80 μέτρα ύψος ο καταρράκτης πέφτει στα πόδια μας.....δίπλα στον δρόμο.....Οι πτεροδάκτυλοι λείπουν μόνο για να μας πιστοποιήσουν σε ποιά περίοδο ζούμε ....γιατί πραγματικά χάθηκε η αίσθηση τού χρόνου....Η ώρα πέρασε και έπρεπε να επιστρέψουμε....ένα γεύμα στον διαμορφωμένο χώρο πιό πίσω με θέα τον καταρράκτη και την γύρω περιοχή....ομίχλη να αναδύεται μέσα από τα δάση....ένα νοητό αντίο στην μητέρα φύση αυτού του τόπου ...Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το δασικό χωριό Ελατιάς.....βράδυασε....το θέαμα είναι συκλονιστικό για πολλά χιλιόμετρα ,πυγολαμπίδες παντού ,να μας ξεπροβοδίζουν......νομίζαμε ότι ζούσαμε ένα παραμύθι...ότι βρισκόμασταν σε έναν κόσμο όπου νεράιδες και ξωτικά θα πετάγονταν ξαφνικά στον δρόμο και θα μας οδηγούσαν στόν απόκρυφό τους κόσμο.........Έτσι φτάσαμε στο χωριό της Ελατιάς όπου και διανυκτερεύσαμε....(Eίχαμε σκοπό να κοιμηθούμε στίς σκηνές μας ,αλλά έτυχε να είναι ανοικτές οι εγκαταστάσεις και έτσι πήραμε άδεια...)
Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε για περιήγηση στην θέση Τσάκαλος και όσο πήγαινε πιό βόρεια (σύνορα Βουλγαρίας) και από εκει στο δάσος Συμήδας αλλά δεν μπορέσαμε ...τεχνικά-ηλεκτρικά προβλήματα ,σε μία μηχανή και έτσι επιστρέψαμε........ Φεύγοντας οι μνήμες από την εμπειρία μας ανεπανάληπτες.....από έναν τόπο ,τόσο μα τόσο απίστευτης και παραμυθένιας ομορφιάς....και αυτές οι πυγολαμπίδες της προηγούμενης νύκτας,που μας συντρόφευσαν στην επιστροφή μας θα μας μείνουν για πάντα σε αυτό το μικρό -φανταστικό-παραμυθένιο ταξίδι στόν χρόνο δημιουργίας της πλάσης....
http://www.youtube.com/watch?v=x2YpIi0z3xA